അച്ചുവിൻ്റെ അമ്മ എൻ്റെയും [ദുഷ്യന്തൻ] 439

അമ്മയും ചമ്മൽ മറക്കാൻ പാടുപെട്ടു.
“ ഇന്ന് എനിക്ക് ലീവാണ്. അതുകൊണ്ട് അമ്മ പൊക്കോ.ഞാൻ കുറച്ചുകൂടി കിടക്കട്ടെ. ”
കയ്യിലെ കപ്പ് അമ്മയ്ക്ക് തിരിച്ച് കൊടുത്തിട്ട് ഞാൻ കതകടച്ചു.
“ അപ്പോ ഇന്നിനി രണ്ടിനെയും പുറത്തേക്ക് നോക്കണ്ട” അടക്കുന്നത്തിന് മുമ്പ് അമ്മയുടേ ഡയലോഗ് ഞാൻ കേട്ടു.

ബെഡ്ഡിൽ എന്തൊക്കെയോ പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് കിടക്കുന്ന സുന്ദരിയായ എൻ്റെ ഭാര്യ. അപ്പുറത്ത് അൽപ്പം നരച്ചതൊഴിച്ചാൽ പ്രായത്തിൻ്റെ യാതൊരു കോട്ടവും പറ്റാത്ത സുന്ദരിയായ അമ്മായിയമ്മ. ഇവർക്കിടയിൽ ഞാനും
ഇത് എൻ്റെ കഥയാണ് ……………

✍️✍️✍️✍️✍️

ഞാൻ നീലൻ.. അല്ല ശ്രീരഞ്ജൻ. അതാണ് ശേരിക്കുമുള്ള പേര്. കോളേജിൽ പഠിക്കുമ്പോ ഒരു തമിഴ് പയ്യൻ എൻ്റെ പേര് വിളിക്കാനുള്ള പാട്കൊണ്ട് എൻ്റെ സ്വഭാവത്തിൽ നിന്നും ചികഞ്ഞെടുത്ത വിളിപ്പേരാണ് നീലൻ. ആദ്യത്തെ ആഴ്ച തന്നെ ബ്ലൂ ഫിലിമിൻ്റെ പെൻഡ്രൈവ് ക്ലാസ്സിൽ കൊണ്ടുവന്ന് ഷോ ഇറക്കിയതാണ് മൂല കാരണം.

എന്നെക്കുറിച്ച് വിശദമായിട്ട് പറഞ്ഞാ പേര് ശ്രീരഞ്ജൻ. അത് പറഞ്ഞല്ലോ. അച്ഛൻ ശ്രീകുമാർ . ഡ്രൈവർ ആയിരുന്നു. എൻ്റെ പതിനൊന്നാം വയസ്സിൽ ഒരു ആക്സിഡൻറിൽ മരിച്ചു. അമ്മ രഞ്ജിനി. അച്ഛൻ്റെയും അമ്മയുടെയും പേര് ചേർത്ത് കൊച്ചിനിടുന്ന ട്രെൻഡിൽ എനിക്കും ഈ പേര് കിട്ടി.

അമ്മ പോസ്റ് ഓഫീസിൽ ആണ്. പിന്നെ ഒരു ചേച്ചിയുണ്ട്. ശ്രീലക്ഷ്മി. ഞാനും ചേച്ചിയും തമ്മിൽ 3 വയസ്സിന് വ്യത്യാസമുണ്ട്. പാവമാണ് എന്നെ അമ്മയെക്കാളും നോക്കിയിട്ടുള്ളത് ചേച്ചിയാണ്. അച്ഛൻ്റെ മരണം അമ്മയെ വല്ലാതെ തളർത്തി. അതിൽനിന്നും റിക്കവർ അവാൻ ഒരുപാട് നാളെടുത്തു.