അച്ചുവിൻ്റെ അമ്മ എൻ്റെയും [ദുഷ്യന്തൻ] 439

നല്ല വിഷമം ഉണ്ട്. ആദ്യമായിട്ട് മനസ്സിൽ തോന്നിയ ഒരിഷ്ടം. ഇവിടെ പിറകെ വന്ന വെടിപുരകളെ ഒക്കെ ആട്ടിവിട്ട് നല്ലത് നോക്കിയിരുന്നതാ. അങ്ങനൊരുത്തിയെ കണ്ടപ്പോ അവൾക്ക് കോപ്പിലെ ജാഡ.

.നേരെ ക്യാൻ്റീനിൽ പോയ് ഇരുന്നു. വാങ്ങിയ പരിപ്പുവടയിൽ ആദ്യത്തെ കടി കടിച്ചപ്പോഴേക്കും നമ്മുടെ പിള്ളേരും വന്നു. ഒന്നും മിണ്ടാതെ എല്ലാണോം എൻ്റെ ചുറ്റും ഇരുന്നു. പിന്നെ ഒന്നും ഞാനായിട്ട് വിളമ്പേണ്ടി വന്നില്ല. അവരാതം പിടിച്ചവന്മാര് എന്നെ നിലത്ത് നിർത്തിയില്ല.

അവിടുന്ന് ഉടലോടെ സ്വർഗത്തിൽ പോയാൽമതിയെന്നായി.
സാധാരണ എന്നെ പറയുന്നവൻ്റെ അച്ഛനും അപ്പൂപ്പനും എല്ലാവരും എൻ്റെ തെറി കേൾക്കാറുണ്ടെങ്കിലും ഇപ്പൊ ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. എൻ്റെ നിശബ്ദത അവര് മുതലെടുത്തെങ്കിലും പതിയെ അവർക്കും മടുത്തു.

ഞാൻ നാല് ചായയും വടയും വാങ്ങി അവരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് കൊടുത്തു. മണി ഒഴികെ എല്ലാം എടുത്ത് തീറ്റി തൊടങ്ങി.

“ടാ മണീ .. എടുത്ത് കഴിക്കെടാ.. വല്ലോം മൂഞ്ചിയാലല്ലേ എനിക്കിട്ട് ഊമ്പാനുള്ള സ്റ്റാമിന കിട്ടത്തൊള്ളൂ. അത് കൊണ്ട് നീയും എടുത്ത് മൂ… അല്ല കഴിക്ക്.”

ആകപ്പാടെ പൊളിഞ്ഞ് കേറിയിട്ട് വയ്യാരുന്നു. സത്യത്തിൽ മണി എന്നെ ഒന്നും പറഞ്ഞിരുന്നില്ല. എന്നിട്ടും ഞാൻ ..

“ ടാ മച്ചാ ” മണി എന്തോ പറയാനായി തുടങ്ങി.
പക്ഷെ കൂടെ ഇരുന്നവന്മാരുടെ പരിഹസിച്ചുള്ള ചിരി കേട്ട് അവൻ ഒന്ന് നിർത്തി.
പിന്നെ എഴുന്നേറ്റ് വന്ന് എൻ്റെ തോളിൽ കൈ ഇട്ട് എന്നെ കൂടെ കൊണ്ടുപോയി.

“ മച്ചാ നീലാ.. എനിക് നിന്നെ അറിയാം. നിനക്ക് അവളെ അത്രക്ക് ഇഷ്ടമാണെങ്കിൽ അവള് നിനക്കുള്ളതാ. കൂടെ ഞാനുണ്ട് “