ചാരുലത ടീച്ചർ 5 [Jomon] 994

കയ്യിൽ പിടിച്ച കുപ്പിയുയർത്തി കാണിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു….എന്തോ എന്റെ പൊട്ടത്തരം കേട്ടിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു അവളുടെ മുഖത്തെ ഗൗരവമെല്ലാം മാറിയത് പോലെ…..ഏതായാലും പെട്ടു….

“അതേ ചാരു നീയിങ്ങനെ കടന്നല് കുത്തിയപോലെ മുഖം വെച്ചെന്നോട് ഒന്നും ചോയ്ക്കല്ലേ…സത്യായിട്ടും എനിക്ക് പറയാൻ ഒന്നും കിട്ടൂല അപ്പൊ…”

കുപ്പി കയ്യിൽ പിടിച്ചു തിരിച്ചു കൊണ്ടു ഞാൻ പറഞ്ഞു….എന്റെ മുഖത്തെ പാവത്താൻ ഭാവം കണ്ടിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നവളെന്നെ നോകിയൊന്ന് ചിരിച്ചു….ഇത്ര ഭംഗിയുള്ള ചിരി….അതും എനിക്ക് വേണ്ടി….ഞാനങ്ങു ഇല്ലാണ്ടായ നിമിഷം എന്നൊക്കെ പറയുന്നൊരു സുഖം….

“നീയെന്തിനാടാ എന്നെയിങ്ങനെ പേടിക്കുന്നെ……ശെടാ….”

അതും പറഞ്ഞവളതേ ചിരിയോടെ നടക്കാൻ തുടങ്ങി…പിറകെ ഞാനും…

“പേടിയൊന്നുമല്ല…ചെറിയൊരു ഭയം…”

അവൾക്കൊപ്പം നടന്നെത്തികൊണ്ടു ഞാൻ പറഞ്ഞു…ഇപ്പോ തോളോട് തോൾ തട്ടിയെന്ന വിധത്തിലാണ് ഞങ്ങളുടെ നടപ്പ്…..ബസ്സിറങ്ങി നടന്ന വേഗത്തിലല്ല അവളുടെ നടപ്പ്…പതിയെ ഓരോ സ്റ്റെപ്പും അളന്നു മുറിച്ചുള്ളയൊരു പോക്ക്…ഞാൻ ആകട്ടെ ഈ റോഡ് ഒരിക്കലും തീരല്ലേയെന്ന പ്രാർത്ഥനയിലും…

“എന്നിട്ടന്ന് നീ കോളേജിൽ വന്നപ്പോളീ ഭയവും പേടിയുമൊന്നും കണ്ടില്ലല്ലോ…?

പെട്ടെന്നെന്തോ ഓർത്തത് പോലവൾ ചോദിച്ചു….പെട്ടു…അന്നത്തെ പ്രൊപോസലിലേക്കാണ് അവളുടെ സംസാരം പോകുന്നത്…എവിടുന്നോ കിട്ടിയ ധൈര്യത്തിലാണ് ഇഷ്ടം തുറന്നു പറഞ്ഞതെന്ന് എനിക്ക് മാത്രമല്ലെ അറിയൂ…..

”അത് സത്യം പറയാൻ പേടിക്കേണ്ട കാര്യം ഇല്ലല്ലോ….“

ശബ്ദത്തിനൽപ്പം കനം കൊടുത്തുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു…പക്ഷെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാനൊരു മടി….

മറുപടി കൊടുത്തിട്ടും മറുചോദ്യം ഒന്നുമില്ല…ഒളികണ്ണിട്ടവളെ നോക്കിയപ്പോ പുള്ളിക്കാരിയെന്തോ വലിയ ചിന്തയിലാണ്….കാര്യമായിട്ടെന്തോ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടുന്നുണ്ട്…തൂങ്ങി കിടന്ന ബാഗിന്റെ വള്ളിയിൽ വിരലുകൾ തെരുപിടിച്ചു കൊണ്ടാണ് നടപ്പും ആലോചനയും….

”ചാരു….“

പെട്ടന്ന് ഞാനവളുടെ മുൻപിലേക്ക് കയറി നിന്നുകൊണ്ട് വിളിച്ചു….വേറൊന്നുമല്ല അന്ന് കളഞ്ഞു പോയ ധൈര്യം ചില നേരങ്ങളിൽ ഞാൻ പോലുമറിയാതെ എന്നില്ലേക്ക് തിരിച്ചു കയറാറുണ്ട്…അതിന്റെ ആവേശമാണ്….

പെട്ടെന്നേനെ മുൻപിൽ കണ്ടയവളൊരു പേടിയോടെ ചുറ്റിനും നോക്കി….ആരെങ്കിലും വരുന്നുണ്ടോയെന്ന്… കാര്യം ടീച്ചർ ആണെങ്കിലും അത് ഞങ്ങൾക് രണ്ടു പേർക്കുമിടയിൽ മാത്രമല്ലെ…പുറമെ നിന്നു കാണുന്നവർക്ക് അവളാ നാട്ടുകാരിയും ഞാനേതോ വരത്തനുമാണ്…..