നന്ദുവിന്റെ ഓർമ്മകൾ 7 [ജയശ്രീ] 187

ശരണ്യ : തീർച്ചയായും ചേച്ചി…. ഞാൻ ഉണ്ടാവും

അപ്പോഴേക്കും സമയം 7: 10 ആയിരുന്നു.

സുധ : എന്നൽ ഞാൻ പോട്ടെ.. വൈകി.. കുറച്ച് ജോലികൾ കൂടി ബാക്കി ഉണ്ട്.

ശരണ്യ : ശരി ചേച്ചി… ഞാനും കഴികാൻ ഒന്നും ഉണ്ടാക്കിയില്ല.

അപ്പോഴേക്കും നന്ദു സുധയുടെ രണ്ടു കാലും മുഴുവൻ നക്കി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

സുധ എഴുന്നേറ്റ് പോകും നേരം ഒരു പരിച്ചയമ്പോലും ഇല്ലെങ്കിലും ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് മേശയുടെ അടിയിലേക്ക് നോക്കി. നന്ദുവിനോട് നീയും വരണം എന്ന് ആംഗ്യം കാട്ടി.

സുധ പോയി എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തിയ ശേഷം ശരണ്യ നന്തുവിനെ അന്വേഷിച്ചു റൂമിൽ നോക്കി. നന്ദു ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ പിറകിലൂടെ ചെന്ന് ശരണ്യയെ കെട്ടിപിടിച്ചു..

ശരണ്യ : ആഹ നീ എവിടെ ആയിരുന്നു ചേച്ചി കണ്ടില്ലല്ലോ

നന്ദു : ഞാൻ മേശയുടെ അടിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു

ശരണ്യ : ഓഹോ

നന്ദു ശരണ്യയുടെ അരയിലൂടെ കൈ ഇട്ടു പിടിച്ചു അവളുടെ കഴുത്തിൻ്റെ വശത്ത് ഉമ്മ വച്ചു.

ശരണ്യ : മതി മതി വിടു എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ ഇരുന്നാൽ മതിയോ രാത്രി ഒന്നും കഴിക്കണ്ടെ…

നന്ദു : വേണം…

ശരണ്യ ചപ്പാത്തി ഉണ്ടാക്കാൻ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി…

ശരണ്യ : എന്തെങ്കിലും എടുത്ത് ഉടുക്ക് ചെക്കാ…. ഇങ്ങനെ തൂക്കി ഇടാതെ

നന്ദു ചമ്മിയ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു.

ഭക്ഷണം കഴിച്ച് രണ്ടുപേരും ബാൽക്കണിയിൽ ഒരു കസേര എടുത്ത് ഇട്ട് ശരണ്യ അതിൽ ഇരുന്നു നന്ദു ശരണ്യയുടെ മടിയിലും.

കുറച്ചു സമയം മൗനം

ശരണ്യ : നന്ദു കണ്ടോ ഈ രാത്രി എത്ര മനോഹരമാണ്

നന്ദു : ശരിയാണ് ഞാൻ ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാരെ ഇല്ല.

ശരണ്യ : നീ എന്താ ആലോചിക്കുന്നത്

നന്ദു : എന്നാലും എൻ്റെ ചേച്ചി ഞാൻ ഒരിക്കലും വിചാരിച്ചില്ല ചേച്ചിയെ ഇങ്ങനെ

ശരണ്യ : ഉവ്വ് ഉവ്വ്

നന്ദു : ഞാൻ ആദ്യമായിട്ട ഇങ്ങനെ ഒരു പെണ്ണിനെ

ശരണ്യ : പെണ്ണിനെ ബാക്കി പറ

നന്ദു : തുണി ഒന്നും ഇല്ലാതെ