നന്ദുവിന്റെ ഓർമ്മകൾ 7 [ജയശ്രീ] 187

ശരണ്യ : അത് സരില നീ വാ….

അങ്ങനെ അവർ രണ്ടുപേരും സുധയുടെ ഫ്ളാറ്റിൽ ചെന്നു….അവിടെ എല്ലാം തയ്യാർ ആയിരുന്നു… പോയപാടെ ചായ കുടിച്ചു…. പിന്നെ ഓരോരുത്തരും ഓരോ ഭാഗത്തായി ഇരുന്നു സംസാരിച്ചു….

നന്ദു സോഫയില് ഇരുന്നു ഫോൺ നോക്കിയപ്പോൾ സുധ അവൻ്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു…

സുധ : എന്താ മോൻ്റെ പേര്

നന്ദു : നന്ദു

സുധ : ശരണ്യയുടെ ആരാ

നന്ദു : എൻ്റെ അമ്മ ചേച്ചിയുടെ ചങ്ങാതി ആണ്…

സുധ : ശരി ശരി

അവൻ്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു

ഞാൻ കണ്ട് ഇന്നലേ വന്നപ്പോൾ ടേബിളിൻ്റെ അടിയിൽ

നന്ദു : അത് ചേച്ചി ആ സമയത്ത് സോറി

സുധ : സോറി ഒന്നും പറയണ്ട…

നന്ദു : പിന്നെ

സുധ : ചേച്ചിടെ കൂടെ ഒന്ന് വന്നെ ഒരു ചെറിയ സഹായം വേണം

അവർ രണ്ടു പേരും അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു.

സുധ അവനു നേരെ തിരിഞ്ഞ് നിന്ന്

സുധ : ഞാൻ കണ്ട് ഇന്നലെ എന്തായിരുന്നു ബാൽക്കണിയിൽ

നന്ദു : അയ്യോ ചേച്ചി… ആരോടും പറയല്ലേ

സുധ : ഞാൻ ആലോചിക്കട്ടെ

നന്ദു : ചേച്ചി പ്ലീസ് ആരോടും പറയരുത്

സുധ : ഉവ്വ് ഉവ്വ്. എന്നാലേ മോൻ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്…

സുധ അവനെ മുട്ട് കുത്തി നിലത്ത് ഇരുത്തി…

സുധ തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് അവളുടെ പാൻ്റ് പിറകിൽ നിന്നും വലിച്ചു താഴ്ത്താൻ പോയപ്പോൾ ആരുടെയോ നടന്നു വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് വേഗം പാൻ്റ് വലിച്ചു കയറ്റി….

അത് അവരുടെ മകളും കൂട്ടു കാരിയും ആയിരുന്നു. നന്ദു വേഗം എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് സാധാരണ പോലെ പെരുമാരൻ ശ്രമിച്ചു….

സുധ : നീ രക്ഷപെട്ടു എന്ന് കരുതണ്ട നിന്നെ ഞാൻ എടുത്തോളാം കുട്ടാ

നന്ദു സെൻ്റർ ഹാളിലേക്ക് നടന്നു.

പിന്നെ എല്ലാവരും കഴിക്കാൻ ഇരുന്നു…

നന്ദുവും സുധയുടെ മകളുടെ ഫ്രണ്ട് സും ഒരു വശത്ത്. ശരണയും സുദ്ധയും എതിർ വശത്ത്.

ഫുഡ് കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയം നന്ദുവിൻറെ കാലിൽ എന്തോ മുട്ടുന്നതായി തോന്നി…