നവവധു 14 [JO] 730

മുറിയിൽ കയറിയതും ഞാൻ വാതിലടച്ചു കൊളുത്തിട്ടു. ചേച്ചി എന്നെത്തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്. മുഖത്ത് വല്ലാത്തൊരു ഭാവം. ഒരുമാതിരി ഗൾഫിൽ നിന്ന് വരുന്ന ഭർത്താവിനോട് പിണക്കം ഭാവിച്ചിരിക്കുന്ന ഭാര്യയെപ്പോലെ. മുഖത്ത് പരാതിയോ പരിഭവമോ ദേഷ്യമോ….അതോടൊപ്പം സന്തോഷവും.

പക്ഷേ എനിക്കാ ഭാവം കണ്ടതും കലിയാണ് വന്നത്. എന്നെ കളിയാക്കുന്നത് പോലെ.

എന്തായിരുന്നു നിന്റെ കയ്യിൽ????

എന്ത്???

കയ്യിൽ എന്തായിരുന്നൂന്ന്???

ഒന്നൂല്ലല്ലോ….ചേച്ചി കൈവിടർത്തിക്കാണിച്ചു.

എനിക്കാകെ വിറഞ്ഞുകയറി. മുഖമടച്ചു അടി തരുന്നത് പോലെ.

കളിക്കാതെ കാര്യം പറയടി…. നീ അച്ചുവിനെ എന്താ കാണിക്കാൻ പോയത്???…എന്റെ സ്വരമുയർന്നു.

കണ്ടില്ലേ??? പിന്നെന്തിനാ ചോദിക്കണേ??? പിന്നേയ് ഈ എടീ പോഡിന്നൊക്കെ നമ്മുടെ കെട്ട് കഴിഞ്ഞിട്ടു വിളിച്ച മതീട്ടോ ജോക്കുട്ടാ……ചേച്ചി പറഞ്ഞതും എന്നെക്കടന്നു പുറത്തേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങി. ഒരുതരം ഒഴിവാക്കൽ പോലെ.

നിക്കടി പന്ന….പുറത്തേക്കു പോകാനൊരുങ്ങിയ ചേച്ചിയെ പിടിച്ചു നിർത്തിക്കൊണ്ടു പറയാൻ വന്നത് ഞാൻ പാതിയിൽ നിർത്തി.

ചേച്ചി എന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അപ്പോഴും ആ കണ്ണുകളിൽ ഒരു തരം പുച്ഛഭാവം.

വിട് ജോക്കുട്ടാ….എനിക്ക് നോവുന്നു….ചേച്ചി കൈ വിടുവിക്കാൻ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ആ പറച്ചിലിൽ ഒരു വിഷയം മാറ്റാനുള്ള വ്യഗ്രത ഞാൻ കണ്ടു.