ന്യൂഡിസ്റ്റ് അനിയത്തി [വാത്സ്യായനൻ] 727

“നൊന്തോ കണ്ണാ?” മനീഷിൻ്റെ സ്വരം ആർദ്രമായി.

“ചെറുതായിട്ട്.” ലിജി പുഞ്ചിരിച്ചു. “പതുക്കെ ചെയ്യണേ.”

മനീഷ് അവളുടെ നെറുകയിൽ ഒരു ചുംബനം അർപ്പിച്ചു. മെല്ലെ, സാവധാനം, കരുതലോടെ അവൻ അവൾളുടെ ഉള്ളിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി. കട വരെ അകത്തായിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ലിജി ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം വിട്ടു.

“അങ്ങനെ നമ്മൾ രണ്ടാളും പിഴച്ചു.” ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

“ഇപ്പം അങ്ങനെയായോ. വെറുതേയിരുന്ന എന്നെക്കൊണ്ട് ഓരോന്നു ചെയ്യിച്ചിട്ട് … .” മനീഷ് അവളുടെ കുസൃതി ഏറ്റു പിടിച്ചു.

മറുപടിയായി ലിജി അവൻ്റെ അധരങ്ങളെ ഒരു ഗാഢചുംബനത്തിൽ പൂട്ടി. അവളുടെ ഇടുപ്പ് ഒന്നുയർന്നു താഴ്ന്നു. അത് തനിക്കുള്ള സൂചനയായി മനസ്സിലാക്കി മനീഷ് മെല്ലെ അവളെ ഭോഗിക്കാൻ തുടങ്ങി. തങ്ങളുടെ മാത്രം ശരിയായ ഒരു തെറ്റിൻ്റെ സുഖത്തിൽ അവരുടെ ഉടലുകൾ ഏകതാളനിബദ്ധമായി ചലിച്ചു. അവൻ്റെ അരക്കെട്ടിൻ്റെ ചലനത്തിനൊത്ത് നിതംബത്തിലെ പേശികൾ തുടിച്ചു. ലിജി അവൻ്റെ കവിളിൽ അരുമയോടെ തഴുകി. ചേട്ടനോടുള്ള കറ തീർന്ന സ്നേഹം അവളുടെ മിഴികളിൽ തിളങ്ങി.

പെട്ടെന്ന് മനീഷിൻ്റെ മുഖത്ത് ഒരു ആശങ്കയുടെ നിഴൽ വീണു. അവൻ്റെ സുരതചലനങ്ങൾ പതുക്കെയായി.

“ഉം?” ലിജി കാരണം തിരക്കി.

“സേഫ് ആണോ?” അവൻ ചോദിച്ചു.

ലിജി ഒന്ന് കുണുങ്ങിച്ചിരിച്ചു. “അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ സമ്മതിക്കുവോ?”

മനീഷിന് ആശ്വാസമായി. അവൻ കളി വീണ്ടും മുൻപത്തെ വേഗത്തിൽ തുടർന്നു.

“ചേട്ടായീ … .” ലിജി വിളിച്ചു.

“ഉം … ?”

“ചേട്ടായി എൻ്റെ പപ്പയാണേ.” അവൾ കൊഞ്ചി.