ന്യൂഡിസ്റ്റ് അനിയത്തി [വാത്സ്യായനൻ] 727

“അതെയല്ലോ മോളേ … ഇതെൻ്റെ ചക്കര വാവയാണേ.” ലിജിയുടെ കവിളിൽ അവൻ വാത്സല്യപൂർവം തലോടി.

“പപ്പാ.”

“പറ മോളേ.”

“ഈ മോളുടെ വയറ്റിലൊരു കുഞ്ഞുവാവയെ ഉണ്ടാക്കിത്താ പപ്പാ.”

വാസ്തവത്തിൽ അവർ ഇരുവരും ഒഴിവാക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു കാര്യമാണ് അവൾ പറഞ്ഞത്. പക്ഷേ ആ വാക്കുകൾ അവൻ്റെ മസ്തിഷ്കത്തിലെ ഒരു ആദിമചോദനയെ തൊട്ടുണർത്തി — പെറ്റുപെരുകുന്ന ജന്തുവർഗം ഉണ്ടായ കാലം മുതൽക്ക്, ആൺമൃഗത്തിൻ്റെ രക്തത്തിൽ അലിഞ്ഞു ചേർന്ന, പെൺമൃഗത്തിൽ സ്വന്തം വിത്തു വിതയ്ക്കാനുള്ള അഭിലാഷം! അത് മനീഷിൻ്റെ സിരകളെ ചൂടു പിടിപ്പിച്ചു. അവളുടെ ഉള്ളിലെ അവൻ്റെ ചലനങ്ങൾ വന്യതയാർജിച്ചു.

“പപ്പ മോൾക്ക് വയറ്റിലുണ്ടാക്കിത്തന്നാൽ മോൾ പെറുമോടാ കുട്ടാ?”

“ആം പപ്പാ. പപ്പേടെ എത്ര കുഞ്ഞുങ്ങളെ വേണേലും മോൾ പെറ്റോളാം.”

അതു കൂടെ കേട്ടപ്പോൾ മനീഷിൻ്റെ സർവനിയന്ത്രണങ്ങളും അറ്റു. താഴെ കിടക്കുന്നത് സ്വന്തം പെങ്ങളാണെന്നു പോകട്ടെ, ഒരു മനുഷ്യജീവിയാണെന്നു പോലും മറന്ന്, മനീഷ് ഭ്രാന്തമായ ആവേശത്തോടെ അരക്കെട്ട് അതിദ്രുതം ചലിപ്പിച്ച് അവളിലേക്ക് തൻ്റെ കാമായുധം ആഞ്ഞാഞ്ഞടിച്ചു. അവൻ്റെ അമാനുഷികമായ സംഭോഗത്താൽ ലിജിയുടെ ഉള്ളറകളിൽ അഭൂതപൂർവമായ സുഖം വളർന്നു. പൊടുന്നനെയാണ് മനീഷിന് രതിമൂർച്ഛ ഉണ്ടായത്. സഹോദരിയുടെ ഗർഭപാത്രം ലക്ഷ്യമാക്കി അവൻ്റെ ലിംഗം തുരുതുരാ ശുക്ലത്തിരകൾ നിറയൊഴിച്ചു. ഉള്ളിൽ അവൻ്റെ സ്ഖലനത്തിൻ്റെ ചൂടും കൊഴുപ്പും അനുഭവിച്ചപ്പോൾ ലിജിയുടെ കാമാവേശം കൊടുമ്പിരി കൊണ്ടു. രേതസ്സ് വർഷിച്ചു കഴിഞ്ഞും തളരാത്ത കരുത്തോടെ മനീഷ് അനുജത്തിക്ക് അടിച്ചു കൊടുത്തുകൊണ്ടേയിരുന്നു. ആ വന്യരതിയുടെ ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ മാത്രമേ വേണ്ടി വന്നുള്ളൂ ലിജിയുടെ ഉള്ളിലും സുരതോന്മാദത്തിൻ്റെ അഗ്നിപർവതം പൊട്ടിയൊഴുകാൻ. മനീഷിൻ്റെ നിതംബത്തിൽ കാലുകൾകൊണ്ട് ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് അവൾ സ്വയം മറന്ന് ഹർഷപ്രവാഹത്തിൽ അലിഞ്ഞു.