ന്യൂഡിസ്റ്റ് അനിയത്തി [വാത്സ്യായനൻ] 727

ലിജി എണീറ്റ് കിടക്കയിൽ കിടന്നുകൊണ്ട് മനീഷിനെ തൻ്റെ അരികിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. അവളുടെ മീതെ കയറിക്കിടന്ന് അവൻ അനുജത്തിയുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു. പിന്നെ കണ്ണുകളിൽ. കവിളുകളിൽ. ഒടുവിൽ തൻ്റെ ശുക്ലത്തിൻ്റെ മണവും രുചിയും പറ്റിയ ആ ചുണ്ടുകൾ വായിലാക്കി അവൻ ഉറുഞ്ചി. കഴുത്തിൽ ഉമ്മ വെക്കാൻ ഭാവിച്ചപ്പോൾ അവൾ അവനെ തടഞ്ഞ് താഴേക്കു തള്ളി.

“അവിടെ നക്കിത്താ … എനിക്ക് വയ്യ.” ദാഹാർത്തയായി അവൾ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ കെഞ്ചി.

അമ്പടീ കള്ളീ. അവൾ കഴപ്പിൻ്റെ കൊടുമുടിയിൽ എത്തിയിരിക്കുകയാണ്! മനീഷ് ഓർത്തു. തെല്ലും മടിക്കാതെ അവൻ ലിജിയുടെ അകത്തിപ്പിടിച്ച കാലുകൾക്കിടയിലേക്ക് നൂണ്ടു ചെന്നു. അവിടെ തന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന അവളുടെ രതിപുഷ്പം. അതിൻ്റെ തടിച്ച വെളിയിതളുകൾ. അവയ്ക്കുള്ളിലെ ചുവന്ന ഉള്ളിതളുകൾ. അവയുടെ മറവിൽ എങ്ങോ മറഞ്ഞ് തനിക്കായി മധു ചുരത്തുന്ന അവളുടെ രതികവാടം. അതിന് തെല്ലു മുകളിലായി ത്വക്കിൻ്റെ ഒരു നേർത്ത ആവരണത്തിനുള്ളിൽ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന കുറിഞെട്ട്. “തട്ടമിട്ടു ഞാൻ കാത്തു വെച്ചൊരെൻ മുല്ലമൊട്ടിലൂറും അത്തറൊന്നു വേണ്ടേ” എന്ന് എഴുതുമ്പോൾ കവി ഉദ്ദേശിച്ചത് അതിനെയായിരിക്കാം എന്ന ഹൈ സ്കൂൾ അശ്ലീലഫലിതം അവന് ഓർമ്മ വന്നു.

അക്ഷമയോടെ ലിജി ഒന്നു ചിണുങ്ങി. മനീഷ് അവളുടെ തുടകളിൽ ഉമ്മ വെച്ചുകൊണ്ടാണ് തുടങ്ങിയത്. നോവിക്കാതെ കടിച്ചും നക്കിയും അവൻ അവളെ പുളകം കൊള്ളിച്ചു. ഉൾത്തുടകളിലെ പട്ടു പോലെ മിനുസമാർന്ന് മൃദുവായ ത്വക്കിൽ അവൻ്റെ ചുണ്ടുകളമർന്നപ്പോൾ ഇക്കിളിപൂണ്ട് ലിജി ചിരിച്ചു പോയി. അവിടെ നക്കിയും കടിച്ചും ചുംബിച്ചും അവൻ മെല്ലെ അവളുടെ മടിയിടുക്കിലെ തൻ്റെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തേക്ക് മുന്നേറി. അവിടെ മുഖം ചേർത്ത് അവൻ ആദ്യം ചെയ്തത് അവളുടെ പൂറിതളുകളെ മാറി മാറി ചൊടികൾക്കിടയിലാക്കി നുണയുകയായിരുന്നു. പിന്നെ ഉൾദളങ്ങളിലൂടെ മനീഷ് നാവോടിച്ചപ്പോൾ അനുഭൂതിയുടെ ലയത്തിൽ ഉൾക്കുളിരണിഞ്ഞ് ലിജി കുറുകി. അതിൻ്റെ നടുവിലെ മാംസവർണമായ ചാലിലൂടെ അവൻ മുകളിലേക്ക് നീട്ടി നക്കി. മനീഷിൻ്റെ നാവിൻതുമ്പ് ലിജിയുടെ കൃസരിയിൽ മെല്ലെ തഴുകി കടന്നു പോയപ്പോൾ ഉടലാകെ വിദ്യുല്ലതകൾ പടർന്നതു പോലെ തോന്നി അവൾക്ക്.