പണയപ്പണ്ടങ്ങൾ 2 [Dr. Wanderlust] 452

ആ വീട്ടിൽ രണ്ടു കഴപ്പ് മുറ്റിയ പൂറുകൾ, സേവിച്ചന്റെ വരവിനായി കാത്തിരുന്നു. ഏതാണ്ട് ഒൻപതു മണി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വാതിലിൽ മുട്ട് കേട്ടു, ഒപ്പം കല്യാണിയെന്നൊരു നീട്ടി വിളിയും.

സേവിച്ചൻ, കല്യാണിയമ്മ അറിയാതെ തികട്ടി വന്ന ആവേശത്തിൽ വേഗം ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് പോയി, ആ ഒരു നിമിഷം അവരുടെ മുഖത്തു ഭയത്തിന് പകരം അടക്കാനാവാത്ത സന്തോഷം മിന്നിമറയുന്നത് സുഷമ കണ്ടു, അവളുടെ ഉള്ളിൽ സംശയത്തിന്റെ മിന്നലാട്ടങ്ങളുണ്ടായി.

എന്നാൽ തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം ഭയന്ന് വിറക്കുന്ന കല്യാണിയമ്മയെ കണ്ടപ്പോൾ തനിക്ക് തോന്നിയതാവുമെന്നവൾ കരുതി.

കല്യാണിയമ്മ പോയി വാതിൽ തുറന്നു. സേവിച്ചൻ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.

“എന്താടി തുറക്കാനൊരു താമസം?”

“അത്… ഞാന്…. തുറക്കാൻ…. ഹ്”

“കാര്യം ചോദിക്കുമ്പോൾ കഥകളി കാണിക്കുന്നോ? ” സേവിച്ചൻ കണ്ണുരുട്ടി…

“നിനക്ക് ഒക്കെ കാശ് എണ്ണിത്തന്നിട്ട് ഇനിയും ഞാൻ വന്ന് കാത്തു നിൽക്കണോ? ഇനി തൊട്ട് ഈ വീടിന്റ കതക് അടക്കേണ്ട, എനിക്ക് വേണ്ടി തുറന്നു കിടക്കണം..” സേവിച്ചൻ മൂന്നു പെരേയും നോക്കി.

“ആഹാ… കല്യാണി ഒരുങ്ങി നിൽക്കുവാരുന്നോ?” അവൻ അവരെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.

“കണ്ടോ പിള്ളേരെ നിങ്ങടെ തള്ള കടിയേളകി നിൽക്കുന്നെ. ഇനിയെന്തിനാ വച്ചു താമസിപ്പിക്കുന്നെ .. ആാാ എല്ലാവരും വാ ഇന്ന് ഷോ നമുക്ക് അകത്തു മുറിയിലാക്കാം…”

രണ്ടുപേരും കസേരയിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റ് മുറിയിലേക്ക് നടക്കാനൊരുങ്ങവേ കല്യാണിയമ്മ ദയനീയമായി സേവിച്ചനോട് ചോദിച്ചു, “ഇനിയവരെ വിളിക്കണോ കാഴ്ച കാണാൻ? നീയെന്നെ എന്ത് വേണേലും ചെയ്തോ? അവരെ വെറുതെ വിട്ടുകൂടെ?”