ബെന്നിയുടെ പടയോട്ടം – 11 (ഇട്ടിച്ചന്‍) 96

“ആ കതക് ഒന്ന് അടച്ചെക്കണേ അപ്പാപ്പാ”

ലേഖ പിന്നിലെ കതക് ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു. ഉരുണ്ടു മുഴുത്ത അവളുടെ ചന്തികളുടെ തെന്നല്‍ നോക്കിയിരുന്ന ഇട്ടി യാന്ത്രികമായി തല കുലുക്കി. അയാള്‍ വേഗം തന്നെ പിന്നിലെ വാതില്‍ അടച്ച ശേഷം അവളുടെന്‍ പിന്നാലെ പടികള്‍ കയറി. ലേഖ പരവശയായിരുന്നു. ഒരു മാസമായി പട്ടിണി കിടന്ന സിംഹിയുടെ അവസ്ഥയില്‍ ആയിരുന്നു അവള്‍. മുകളിലെത്തിയ ലേഖ മുറിയുടെ വാതില്‍ക്കല്‍ ചാരി നിന്നു. ഇട്ടി കയറി വരുന്നത് അവള്‍ കേട്ടു. അവളുടെ മനസിന്റെ പിടച്ചില്‍ വല്ലാതെ കൂടി. ഇട്ടി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.

“ചേച്ചി കിടന്നോ.”

ലേഖ പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തില്‍ ചോദിച്ചു.

“മുറീല്‍ കേറി..അവള് മേപ്പോട്ടു വരുമോ?’

ലേഖ ഇല്ലെന്നു ചുണ്ട് മലര്‍ത്തിയിട്ട് കൈകള്‍ പൊക്കി മുടി അലസമായി കെട്ടുന്നതുപോലെ കാണിച്ചു. അവളുടെ വിയര്‍പ്പിന്റെ മദഗന്ധം ഇട്ടിയുടെ മൂക്കില്‍ തുളഞ്ഞു കയറി.

“എന്തൊരു നിപ്പാടീ കൊച്ചെ ഇത്” ഇട്ടി ഭ്രാന്തമായ വികാരത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“എന്താ”

“നിന്റെയീ കക്ഷം കണ്ടിട്ട് എനിക്ക് പ്രാന്ത് പിടിക്കുന്നു.”

“ഇഷ്ടമായോ..”

“എന്റെ പൊന്നെ..നിന്നെപ്പോലെ ഒരു ചരക്കിനെ ഞാന്‍ ജീവിതത്തില്‍ കണ്ടിട്ടില്ല..” ഇട്ടി കിതച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ലേഖയുടെ മുഖം തുടുത്തു. അവളുടെ ആര്‍ത്തിപൂട കണ്ണുകള്‍ അയാളുടെ ഉറച്ച മസിലുകളില്‍ ഇഴഞ്ഞു.

“ഞ..ഞാന്‍..ഒന്ന് മണപ്പിച്ചു നോക്കിക്കോട്ടേ” ഇട്ടി വിറച്ചു വിറച്ചു ചോദിച്ചു.