മത്സരം 2 [Avihitha selfie] 487

‘ഇങ്ങനെ ഒരു ബുദുസ്. നീ ഇതൊക്കെ അനിലിനെ മാത്രം കാണിക്കും. അവനാണെങ്കി എല്ലാവരേം പണിയുന്നുണ്ട്. ഇവളോട് ഇതൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ട് ഒരു കാര്യോമില്ല. നിന്റെ പോലത്തെ അളവുകൾ എനിക്ക് കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ…’
‘അല്ലാഞ്ഞിട്ടും ഒരു കുറവുമില്ലലോ…’

ആദ്യമായി രമ്യയുടെ വായിൽ നിന്നും മറ്റൊരു വാചകം.

‘അതൊക്കെ എന്റെ പ്രായത്ന മാനേടീ. എന്റെ കയ്യിൽ നല്ല പയ്യന്മാരുണ്ടട്ടോ. കളിക്കാൻ കോടുക്കുക യാണെങ്കി അവർക്ക്ച്ചു കൊടുക്കണം. അറ്റം മുറിച്ചു കൂർപ്പ് കൂട്ടി നടക്കുന്നവർ. നിന്നെ കിട്ടിയാൽ അവർ പൊളിച്ചു തരും. ചില ദിവസം കളി കഴിഞ്ഞു ഞാൻ പാഡ് വച്ചാണ് വരാ. ഇല്ലെങ്കി ഇവിടുന്നു ഷെഡ്‌ഡി മാറ്റേണ്ടി വരും. ഉള്ളിൽ നിന്നും അവരുടെ വെള്ളം ഒലിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കും’

‘അയ്യേ ടീച്ചർ എന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നത്. എനിക്കൊന്നും വയ്യ’

കാമമില്ലെങ്കിലും രമ്യയുടെ മനസിൽ നിന്നും പക അടങ്ങിയിരുന്നില്ല. അനിലിനു നല്ല ഒരു പണി കൊടുക്കണം.ഒറ്റ തവണ. ഞാൻ അനുഭാവിച്ചാ വേദന അവനും മനസിലാക്കണം. പിന്നെ ഒരിക്കലും അവനിത് തോന്നാൻ പാടില്ല. അവളുടെ മനസ്സിയിൽ നിന്നും അനിലേട്ടൻ അവൻ ആയി മാറിയിട്ടുണ്ട്. അവൾ പല ദിവസങ്ങളായി തിരിച്ചും മറിച്ചും ആലോചിച്ചു. അവസാനം ഒരു തീരുമാനത്തിൽ ഉറച്ചു.

ഇതിനിടയിൽ അനിലുമായി ഇടക്ക് ഫോണിൽ സംസാരിച്ചിരുന്ന രാജീവ് അനിലിന്റെ ടോണിൽ നിന്നും ഉണ്ടായ പൊട്ടിത്തെറി മനസിലാക്കി സന്തുഷ്ടനായിരുന്നു.

അടുത്ത കുറച്ച ദിവസങ്ങളിൽ അവളിൽ ചെറിയ മാറ്റങ്ങൾ കണ്ടു തുടങ്ങി. സാരി കുറച്ച താണു. ആലില വയർ കാട്ടി തുടങ്ങി. ബ്ലൗസ് പുറകിൽ കുറച്ച് പൊങ്ങി . നിതംബങ്ങൾ കമ്പി കാഴ്ചയൊരുക്കി. പല സഹ പ്രവർത്തകർ പലരും ഇലാസ്റ്റിക് നഷ്ടപ്പെട്ട പഴയ ഷെഡ്‌ഡി മാറ്റി പുതിയത് വാങ്ങി. എപ്പോഴാണ് കുട്ടൻ കൂടാരം കെട്ടുക എന്നറിയില്ലലോ. ഭക്ഷണ സമയത്തും, മീറ്റിങ്ങുകളിലും, കാന്റീനിലും ബ്ലൗസിനിടയിൽ കൂടി താഴികക്കുടങ്ങൾ പ്രദർശിപ്പിച്ചു. അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചത്തിലും അപ്പുറമായിരുന്നു റെസ്പോൻസ്. എന്നാൽ തന്നെ പറ്റി മോശം അഭിപ്രായം ഉണ്ടാവാതിരിക്കാൻ എല്ലാം നിയന്ത്രിച്ചു.