മത്സരം 2 [Avihitha selfie] 487

ബസിലെ ചില ജാക്കി ജാൻ മാരെ അവൾക്കറിയമായിരുന്നു. പതിവിനു വിരുദ്ധമായി ബസിൽ പുറകിലേക്ക് ഇറങ്ങി നിന്നു. തഴുകലും തലോടലും, ഞെക്കലും മാത്രം. അതിൽ ഒരുത്തനം പുറത്തിറങ്ങി തന്നോട് സംസാരിക്കാനോ, തരുമോ എന്നു ചോദിക്കാനോ ധൈര്യം ഇല്ലെന്നു കണ്ട അവൾ ആ ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ചു. തന്റെ കളിക്കളം സ്‌കൂൾ മാത്രമായി ചുരുക്കി. സ്‌കൂളിൽ അവൾ കുറച്ച പേരെ ലിസ്റ്റ് ചെയ്തു. പി ടി മാഷ് അൻവർ, സയൻസ് മാഷ് അജിത്, മലയാളം മാഷ് മോഹനൻ. ഇതിലാര് ചോദിച്ചാലും കാലകത്തി കോടുക്കാൻ രമ്യ റെഡി ആയിരുന്നു. എന്നാൽ പരിച്ചയാക്കുറവ് കാരണം നോട്ടത്തിനപ്പുറത്തേക്ക് പോകാൻ അവർക്കഒന്നും കഴിഞ്ഞില്ല.

എന്നാൽ രമ്യയുടെ ഈ മാറ്റങ്ങളെല്ലാം മറ്റൊരാൾ നിശബ്ദമായി കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സ്‌കൂളിലെ പ്യുണ്, വാച്മാൻ എന്നീ റോളുകൾ നടത്തിയിരുന്ന 55 കാരനായ ബാലേട്ടൻ ആയിരുന്നു അത്. നാട്ടിലെ ഒന്നാന്തരം കോഴിയായിരുന്നു ബാലേട്ടൻ. നാട്ടിൽ ചീപ് ആയി കിട്ടുന്ന എല്ലാ ചരക്കുകളെയും ബാലേട്ടൻ കിടത്തിയിട്ടുണ്ട്. തിരിച്ചും മറിച്ചും. ക്ലാസിക് ഇനങ്ങളിലേക്ക് പോകാൻ ആഗ്രഹമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല, പേടി കൊണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ റിട്ടയർ ചെയ്യുന്നതിന് തൊട്ടു മുമ്പ് രമ്യയെ പോലുള്ള ഒരു ചരക്ക്, ‘കൊടുക്കാൻ’ നടക്കുമ്പോൾ ഇത്രയും കാലമായി സമ്പാദിച്ച എല്ലാ അനുഭവ സമ്പത്തും കാറ്റിൽ പറത്തി ഒന്നു ശ്രമിക്കാൻ തന്നെ ബാലേട്ടൻ തീരുമാനിച്ചു.
ഒരു ദിവസം ഓണം ഒരുക്കങ്ങളെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കാൻ രമ്യയെ കണ്ടപ്പോൾ സംസാരത്തിനിടയിൽ അയാൾ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി. ഒന്നു രണ്ടു തവണ പിന്മാരിയെങ്കിലും പിന്നീട് അവൾ കണ്ണുകളാൽ സന്ദേശം കോടുത്തു.പരിചയ സമ്പന്നനായ ബാലേട്ടൻ ആ നോട്ടത്തിൽ നിന്നു തന്നെ അവളുടെ പൂർ പൊളിക്കാനുള്ള അനുവാദം വായിച്ചെടുത്തു. കണ്മഷി എഴുതിയ കണ്ണുകളുടെ അപേക്ഷ നോട്ടം ബാലേട്ടനെ കമ്പിയാക്കി.
‘നാലു കണ്ണുകളും ഇതു പോലെ വലുപ്പോം കറുപ്പും ഉണ്ടോ? എനിക്ക് അങ്ങനത്തെ കണ്ണുകൾ ഇഷ്ടമാണ്’
കിളവന്റെ പഞ്ചാരക്ക് നല്ല മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇപ്പൊ അയലേക്കാൾ ആവശ്യം തനിക്കയതിനാൽ രമ്യ കളിയിൽ പങ്കെടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.
‘എനിക്ക് 4 കണ്ണേവിടെ? രണ്ടല്ലേ ഉള്ളൂ’
ബാലേട്ടന്റെ നോട്ടം താഴേക്ക് തന്റെ മാറിത്തിലേക്ക് പോകുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. മുലകളെ നോക്കിക്കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു
‘അതിനുള്ളിലെ രണ്ടു കണ്ണുകൾ കൂടി ഉൽപ്പടെയാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്’