വെള്ളിയാം കല്ല് 4 [Zoro] 197

വെള്ളം പതച്ചതും കഴുകി വച്ച ബസുമതി റൈസ് പതിയെ കോരിയിട്ടു… അവനെ സഹായിക്കാൻ മുതിർന്ന വിഷ്ണുവിനെ അവൻ അപ്പൊ തടയുവാണ് ചെയ്തത്…..

വീണ്ടും അവന് എന്തൊക്കെയോ ചെയ്തു… എൻ്റെ കയ്യിൽ നിന്നും സവാള മേടിച്ച് ഒരു പാനിൽ എണ്ണയൊഴിച്ച് അതിലേക്ക് ഇടുവായിരുന്നു……. അതെന്തോ ആകട്ടെ ഞാൻ നോക്കാൻ നിന്നില്ല…..

ടയ് ആ പറമ്പിൽ പോയി നല്ലൊരു തിരുളില നോക്കി വെട്ടികൊണ്ടവന്നെ രണ്ടും….””””” അവനെ വായിനോക്കി നിന്ന ഞങ്ങൾക്ക് നേരെ ഒര് കത്തി നീട്ടിക്കൊണ്ട് രാഗേഷ് പറഞ്ഞു… എന്നിട്ടവൻ്റെ ജോലിയിൽ മാത്രമ്മവൻ മുഴവി…..

അങ്കവെട്ടിനായി ഞാനും വിഷ്ണുവും യുദ്ധ ഭൂമിയിൽ തേങ്ങുകൾക്കിടയിൽ ഭീരുവായി ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന വാഴയെ തപ്പിയിറങ്ങി….

ഡേണ്ട നിക്കണു നിൻ്റെ തന്തേട അരുന്ധസന്തതി… വെട്ടടാ അവനെ”””” ആ അവസ്ഥയിലും വാഴയെ ചൂണ്ടി.. ഞാൻ വിഷ്ണുവിനെ വെട്ടുവായിരുന്നു…

അതിനവൻ എൻ്റെ കയ്യിലെ പിച്ചാത്തി പിടിച്ച് വാങ്ങി.. ഒരു മലര് ചിരിയും ചിരിച്ച്…. വാഴ സാറിൻ്റെ കൂമ്പ് നോക്കി ചാമ്പുവായിരുന്നു …. സ്വന്തം ചോരയോട് കാണിക്കുന്ന അലമ്പെ..… നോക്കിയെ നിങ്ങള്”””” എൻ്റെ അമ്മയായിരുന്നു വനജ…. എൻ്റെ പെങ്ങളായിരുന്നു വനജ……. എൻ്റെ ഫാര്യയായിരുന്നു വനജ “”””””

എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാണ് കോപ്പൻ്റെ കത്തി പയറ്റ്…. ല്ല…. പറയുമ്പോലെ… ഈ വനജ യാരാ… അതേത് വനജയെന്നു എനിക്കറിയാൻപാടില്ലാട്ടോ…..

ഇനിവൻ കിട്ടിയ ഊക്ക് തോനെ ഈ മിണ്ടാ പ്രാണിയുടെ മേലിൽ തീർക്കുവാണോ…..

എടാ പ്രാന്താ നിർത്തടാ….. നമ്മളോടവൻ പറഞ്ഞത് ഇല വെട്ടാനാ… അല്ലാണ്ട്. കശാപ്പ് നടത്താനല്ല…. നീയെന്താടാവിടെ കാണിക്കുന്നെ…. “””” ഇനിയും വൈകിയാൽ ഇവിടെ അരും കൊല നടക്കാൻ സാധ്യത ഉള്ളതിനാലും… അവന് ലേശം കിർക്ക് ഉള്ളതിനാലും ഞാൻ അവനെ വലിച്ച് മാറ്റി കത്തി കൈക്കലാക്കിയിട്ടാണ് ചോദിച്ചത്….