സമ്മർ പാലസ് 1 [Ismail] 200

പിന്നീട് വേഗത കൂടി വന്നു. ഓരോ ചലനത്തിലും കട്ടിൽ ഉച്ചത്തിൽ ശബ്ദമുണ്ടാക്കി. കൊട്ടാരത്തിലെ നിശ്ശബ്ദതയിൽ ആ ശബ്ദം മുഴങ്ങി കേട്ടു. അവരുടെ ശരീരങ്ങൾ വിയർത്തു. അച്ഛൻ്റെയും അമ്മയുടെയും മുഖത്ത് ആസക്തി നിറഞ്ഞു. അവരുടെ ചലനങ്ങളുടെ താളം കൂടി വന്നു.

“മതിയാവുന്നില്ല… എനിക്ക് നിന്നെ തിന്നാൻ തോന്നുന്നു,” അച്ഛൻ കിതച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “തിന്നോ… ഞാൻ നിൻ്റേതല്ലേ…” അമ്മയും കിതച്ചു. മുറിയിലെ തണുപ്പ് പോലും അവരുടെ ശരീരത്തിലെ ചൂടിനെ ശമിപ്പിക്കാൻ പര്യാപ്തമായിരുന്നില്ല. അവരുടെ ഞരക്കങ്ങളും കിതപ്പും ആ മുറിയിൽ നിറഞ്ഞു. ഓരോ തവണയും അവരുടെ ശരീരങ്ങൾ പരസ്പരം ചേരുമ്പോൾ ഒരുതരം ഒച്ചയുണ്ടായി. ആ നിമിഷത്തിൽ പുറത്തെ ലോകമോ കൊട്ടാരത്തിലെ ദുരൂഹതകളോ അവരുടെ ചിന്തയിലുണ്ടായിരുന്നില്ല.

അവർ പരസ്പരം അറിഞ്ഞു, ആസക്തിയുടെ ലോകത്തിൽ ലയിച്ചു. ചലനങ്ങളുടെ വേഗത കൂടിക്കൂടി വന്നു. അവസാനത്തോട് അടുക്കുമ്പോൾ അവർ പരസ്പരം കൂടുതൽ മുറുകെ പുണർന്നു. ഒടുവിൽ, ഇരുവരിൽ നിന്നും ഒരുമിച്ച് ഒരുതരം ദീർഘമായ അലർച്ച പുറത്തേക്ക് വന്നു. അവരുടെ ശരീരങ്ങൾ അയഞ്ഞു,

അവർ പരസ്പരം കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കട്ടിലിൽ കിടന്നു. വിയർപ്പിൻ്റെയും അവരുടെ ശരീരഗന്ധത്തിൻ്റെയും മണം ആ മുറിയിൽ തങ്ങി നിന്നു. ആ നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം, ക്ഷീണിതരായി അവർ കട്ടിലിൽ കിടന്നു. പുറത്ത് കൊട്ടാരത്തിലെ ഇരുട്ടും നിശ്ശബ്ദതയും അവരെ കാത്തിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

അപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ മകൻ കട്ടിലിൽ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടക്കുകയായിരുന്നു. പുറത്ത് ഇരുട്ടിനും നിശ്ശബ്ദതയ്ക്കും കാവൽ നിൽക്കുന്ന കൊട്ടാരത്തിൽ, അപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ നിന്ന് നേർത്ത ശബ്ദങ്ങൾ അവന്റെ കാതുകളിൽ പതിഞ്ഞു. അടക്കിയ ചിരികളും കിതപ്പുകളും തറയിലെ തടിയുടെ ഞരക്കവും… മാതാപിതാക്കളുടെ മുറിയിൽ നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങളാണെന്ന് അവന് മനസ്സിലായി.