സമ്മർ പാലസ് 1 [Ismail] 199

അമ്മ താഴെയെത്തിയപ്പോൾ മകൾ ഉമ്മറത്ത് നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അമ്മയെ കണ്ടതും മകൾ ചോദിച്ചു, “അമ്മയെവിടെയായിരുന്നു? ഞാൻ എത്ര നേരമായി വിളിക്കുന്നു.” “ഓഹ്, ഞാനിവിടെ അകത്തൊക്കെ ഒന്നു ചുറ്റിക്കാണുകയായിരുന്നു. നീയെന്താ വിളിച്ചേ?” മുഖത്ത് ഒരു ഭാവമാറ്റവും വരുത്താതെ അമ്മ ചോദിച്ചു.

ഉള്ളിലെ ഭയവും നടുക്കവും അവർ പുറത്തുകാണിച്ചില്ല. ഒരുപക്ഷേ, തലേന്നത്തെ അനുഭവങ്ങൾക്ക് ശേഷം സ്വാഭാവികമായി പെരുമാറാനുള്ള ഒരു ശ്രമമായിരിക്കാം അത്. “ഒന്നുമില്ല, വെറുതെ വിളിച്ചതാ. ഈ സ്ഥലം ആകെ ഒരുമാതിരി…” മകൾ മുഷിപ്പോടെ പറഞ്ഞു. “അങ്ങനെയൊന്നും പറയല്ലേ. നല്ല സ്ഥലമാണ്,” അമ്മ മകളുടെ തോളിൽ തട്ടി. അവർ ഒരുമിച്ച് അകത്തേക്ക് നടന്നു, ഡൈനിംഗ് ഹാളിനടുത്തുള്ള സ്വീകരണമുറിയിലേക്ക്.

പുറമേക്ക് എല്ലാം സാധാരണ പോലെയായി തോന്നി. അമ്മയുടെ മുഖത്ത് തലേന്നത്തെ ക്ഷീണമോ കണ്ട കാഴ്ചകളുടെ ഭയമോ പ്രകടമായിരുന്നില്ല. എന്നാൽ അവർക്കറിയില്ലായിരുന്നു…

കൊട്ടാരത്തിലെ ഭീകരമായ ഭൂതകാലത്തിൽ നിന്ന് വന്ന ആ അദൃശ്യ ശക്തി, ആ ജന്മിയുടെ ക്രൂരമായ ഓർമ്മ, ഇപ്പോൾ അവളുടെ ആത്മാവിൽ പിടിമുറുക്കിയിരിക്കുന്നു എന്ന്. അവളുടെ ഓരോ ചലനങ്ങളെയും ചിന്തകളെയും അത് നിയന്ത്രിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഒരു ഇരയെപ്പോലെ അവളെ പൂർണ്ണമായും കീഴടക്കാൻ അത് തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്നു. കൊട്ടാരത്തിലെ ഭീകരതയുടെ അടുത്ത അദ്ധ്യായം ആരംഭിക്കുകയായി.

ഇവിടെ ഒന്നാം അദ്ധ്യായം അവസാനിക്കുന്നു.