സമ്മർ പാലസ് 1 [Ismail] 200

പിൻസീറ്റിൽ മകൾക്കൊപ്പം മകനുമുണ്ട്. ഇരുപത് വയസ്സുള്ള, കോളേജ് അത്‌ലറ്റ് ആയ അവൻ്റെ ശ്രദ്ധയും മൊബൈൽ ഫോണിലാണ്. അവൻ കാമുകിയുമായി ചാറ്റ് ചെയ്യുകയാണ്, അത് അവൻ്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിയിക്കുന്നു.

ആ പുഞ്ചിരി ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ട, തൊട്ടടുത്ത സീറ്റിലിരിക്കുന്ന മകൾക്ക് അതത്ര ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. അവൾ ഒരു പുച്ഛത്തോടെ അമർത്തി മൂളുകയും കണ്ണ് ഉരുട്ടുകയും ചെയ്തു. സഹോദരങ്ങൾക്കിടയിലെ പതിവായ ചെറിയ പിണക്കങ്ങൾ ആ നിമിഷത്തിൽ പ്രകടമായി. അവരുടെ ലോകം താൽക്കാലികമായി മൊബൈൽ സ്ക്രീനുകളിലേക്ക് ചുരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു, മുന്നോട്ടുള്ള യാത്രയുടെ ഭീകരതയെക്കുറിച്ച് അവർ അപ്പോഴും അജ്ഞരായിരുന്നു.

മൂന്നാറിലേക്കുള്ള ഹൈവേ കൂടുതൽ വിജനമായി. വാഹനങ്ങളുടെ എണ്ണം തീരെ കുറഞ്ഞു. റോഡിനിരുവശവും റബ്ബർത്തോട്ടങ്ങളും കാടുകളും നിറഞ്ഞപ്പോൾ മൊബൈൽ സിഗ്നൽ പൂർണ്ണമായും നഷ്ടപ്പെട്ടു.

മക്കൾ ഫോണിൽ നിന്ന് തലയുയർത്തി പുറത്തേക്ക് നോക്കാൻ തുടങ്ങി, എന്നാൽ അവരുടെ മുഖത്ത് അപ്പോഴും ബോറടിയുടെ ലക്ഷണം മാഞ്ഞിരുന്നില്ല. അവസാനത്തെ ചെറിയ പട്ടണവും പിന്നിട്ട് കാട് നിറഞ്ഞ വഴികളിലൂടെ വണ്ടി മുന്നോട്ട് പോയി. അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഒരുതരം ഭയം തളംകെട്ടി നിൽകുന്നതായി തോന്നി.

വളവുകൾക്കൊടുവിൽ പഴയൊരു ഗേറ്റിന് മുന്നിൽ കാർ നിന്നു. ഗേറ്റിനടുത്ത്, പഴകിയ വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ച, തീർത്തും ഭീകര രൂപിയായ ഒരാൾ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരുതരം ഭ്രാന്തും ദുഷ്ടതയും നിഴലിച്ചു.

അച്ഛൻ കാർ നിർത്തി ഗേറ്റ് തുറക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ അയാൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവരെ നോക്കി, ഒരുതരം ഭീഷണി നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ ഗേറ്റ് തുറന്നു തന്നു. അയാളുടെ നോട്ടം അവരിൽ ഒരു അസ്വസ്ഥത ഉളവാക്കി.