സമ്മർ പാലസ് 1 [Ismail] 200

“സത്യം, അയാൾ സിനിമാക്കഥ പറയുന്ന പോലെയാണല്ലോ പറഞ്ഞത്. ആ ശവക്കല്ലൊക്കെ വെറും തോന്നലായിരിക്കും.” മകൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നെങ്കിലും അവളുടെ മുഖത്ത് ചെറിയൊരു ഭയം ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നു. അച്ഛൻ അവളെ ശ്രദ്ധിച്ചു. “എന്താ മോളെ, പേടിച്ചോ? ഇതൊക്കെ വെറും കെട്ടുകഥകളല്ലേ.

ഈ കാലത്ത് ആരാണ് ഇതൊക്കെ വിശ്വസിക്കുന്നത്.” “അതെ, നമുക്ക് ഫ്രഷായിട്ട് ഡിന്നർ കഴിക്കാൻ നോക്കാം. വിശക്കുന്നു,” അമ്മ വിഷയം മാറ്റി. അവർ അടുക്കള ഭാഗത്തേക്ക് നടന്നു. കൊണ്ടുവന്ന ഭക്ഷണസാധനങ്ങൾ പുറത്തെടുത്ത് അത്താഴത്തിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങി.

മാനേജർ പറഞ്ഞ ഭീകര കഥയുടെയും കൊട്ടാരത്തിലെ അസ്വസ്ഥത ഉണർത്തുന്ന അന്തരീക്ഷത്തിൻ്റെയും ഭാരം ലഘൂകരിക്കാൻ അവർ തമാശകളിലൂടെയും സാധാരണ കാര്യങ്ങളിലൂടെയും ശ്രമിച്ചു. തങ്ങൾ സുരക്ഷിതരാണെന്ന് അവർ സ്വയം വിശ്വസിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു.

അത്താഴം കഴിഞ്ഞ് എല്ലാവരും അവരവരുടെ മുറികളിലേക്ക് പിരിഞ്ഞു. അച്ഛനും അമ്മയും ഒരുമിച്ചുള്ള മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. വലിയ മുറിയിൽ പഴയൊരു കട്ടിലും മേശയും കസേരയുമല്ലാതെ മറ്റു യാതൊന്നുമില്ലായിരുന്നു. ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ ഇരുട്ട് മാത്രമായിരുന്നു കാണാൻ കഴിഞ്ഞത്. മുറിക്കകത്ത് ഒരു പ്രത്യേക തണുപ്പ് തങ്ങി നിന്നു.

വാതിൽ അടച്ചപ്പോൾ പുറംലോകവുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ലാതായതായി അവർക്ക് തോന്നി. അച്ഛൻ ഷർട്ട് ഊരി കട്ടിലിലേക്ക് വെച്ചു. അമ്മ സാരിയുടെ മുന്താണി മാറ്റി കഴുത്തിലെ മാല ഊരി മേശപ്പുറത്ത് വെച്ചു. അവരുടെ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും ഇടഞ്ഞു, നേരത്തെ കാറിൽ വെച്ചുണ്ടായ അതേ തീവ്രതയോടെ. കൊട്ടാരത്തിലെ ദുരൂഹത നിറഞ്ഞ അന്തരീക്ഷം പോലും അവരുടെയിടയിലെ ആകർഷണീയതയെ കെടുത്തുന്നില്ലെന്ന് തോന്നി.