ആന വേട്ട 2 [Ithutti] 237

അവർ ഇറങ്ങി പോയി എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തി അയാൾ എന്ന് പുറത്തേക്കു വിളിച്ചു. കമ്പിയായ കുണ്ണ ജട്ടിക്കുളിൽ അടക്കി ഞാൻ അയാളുടെ സമക്ഷത്തേക്കെത്തി. ‘എന്തായി തംബ്രാൻകുട്ടി ? ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ?’

മുണ്ടുടുത്തുകൊണ്ട് അയാൾ തിരക്കി. ‘മനോഹരം ആയി.’ ഞാൻ പറഞ്ഞു. ‘എന്നാ നമുക്ക് തിരിക്കാം ?’ അയാൾ പറഞ്ഞു.

ഞങ്ങൾ തറവാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു. പോകുന്നവഴിയെ ഞാൻ അത് ചോദിയ്ക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. ‘നടേശാ ? ഈ ശാരദയെ എനിക്ക് കളിയ്ക്കാൻ ഒന്ന് ഒപ്പിച്ചു തരാമോ?’ അയാൾ എൻ്റെ നേർക്കെ ചിട്ടികൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു. ‘പറ്റില്ല തംബ്രാൻകുട്ടി. തരില്ല’ അയാൾ കട്ടായം പറഞ്ഞു.

‘വേണ്ട’ ഞാൻ ഒന്ന് പകച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു. ‘ഈ നാട്ടിലെ തൻ്റെ വേറേതെങ്കിലും കുറ്റികൾ മതി, സുരഭിയെ ഒന്ന് ഒപ്പിക്കാൻ പറ്റുന്നോ?’ ‘ഹ ഹ ഹ ‘ അയാൾ ചിരിച്ചു. ‘എൻ്റെ കൊച്ചമ്പ്രാ… മെരുക്കുന്ന ആനകൾ മരിക്കുന്നവരെ പാപ്പൻ്റെ ചൊല്പടിക്കെ നിക്കു.

ചോര നീട്ടി മെരുക്കിയ ആനയെ പാപ്പാനും അത്ര എളുപ്പത്തിൽ കൈമോശം വരത്തില്ല. എളുപ്പത്തിൽ എന്നല്ല ! മരണം വരെ കൈമോശം വരത്തില്ല. ‘

‘ഇത് ഞാൻ വരിക്കുഴിവെട്ടി, തൊട്ടിക്കു വലിച്ചു, ശർക്കരഊട്ടി മെരുക്കിയ പിടികളാ. അവരിനി തമ്പ്രാനല്ല ഈശ്വരന് പോലും കലാകാതില്ല.’ അയാൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ‘ഞാൻ ഇന്ന് ചെയ്ത സുഖം അവരെ ചെയ്ത തബ്രാന് കിട്ടും എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ?’ അയാൾ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

‘കിട്ടും ‘ ഞാൻ പറഞ്ഞു. ‘ഇല്ല!… കിട്ടില്ല. പിന്നില് സ്വർഗം കണ്ണൻ പറ്റുന്നത് അവർ നമ്മളെ മാത്രം ഉപാസിക്കുമ്പോഴാ. വേറൊരാണിനും കൈവെക്കാൻ പറ്റാത്ത പെണ്ണ് നമ്മുക്ക് മാത്രം നിന്നും തരണം.