ആനയും അണ്ണാനും [Jumailath] 474

“നമ്മള് തമ്മിൽ പന്ത്രണ്ട് വയസ്സിൻ്റെ വ്യത്യാസം ഉണ്ട്. പോരാത്തേന് നീ എൻ്റെ ഏട്ടൻ്റെ മോനും”

“ഇതൊക്കെ ഞാനന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ രേണു എന്താ പറഞ്ഞത് എന്നോർമ്മയുണ്ടോ”?

” അന്നങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞെന്ന് വിചാരിച്ചു  ഇതൊക്കെ നടക്കും എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ”?

“നിനക്ക് പ്രായത്തിൻ്റെ ഒരാവേശത്തിൽ തോന്നു…”

ഞാൻ പെട്ടെന്ന് രേണുവിൻ്റെ വായ പൊത്തി. രേണു എൻ്റെ കണ്ണിൽ നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്. ഇരുട്ടായതു കൊണ്ട് രേണുവിൻ്റെ മുഖഭാവം എനിക്ക് ശരിക്ക് മനസ്സിലായില്ല. കയ്യിൽ ചൂടുള്ള എന്തോ വന്നു തട്ടിയപ്പോഴാണ് രേണു കരയുകയാണെന്ന് മനസ്സിലായത്.

“എന്തിനാ രേണു കരയുന്നത്”?

പെട്ടെന്ന് ഞാൻ വല്ലാണ്ടായി. എന്താ കാര്യം എന്ന് മനസ്സിലായതുമില്ല.

രേണു വീണ്ടും പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി.

”നിനക്ക് അയന കല്യാണം കഴിക്കാത്തതെന്താന്ന് അറിയോ”?

“ഇല്ല”

“അവൾക്കൊരാളെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു കണ്ണാ. ഖരഘ്പൂർ ഐ ഐ ടി യിൽ ബി ടെക്കിന് പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ഒപ്പം പഠിച്ച ഒരാളുമായി സ്നേഹത്തിലായി. അവര് രണ്ടും അവിടെന്ന് തന്നെ എം ടെക്കെടുത്തു. പിന്നെ പി എച്ച് ഡി യുമെടുത്തു”

“ആ സമയത്താണ് ഞാനവിടെ പിഎച്ച്ഡിയെടുക്കാൻ ചെന്ന് അവളെ പരിചയപ്പെടുന്നത്”

“അന്നുതൊട്ട് എൻ്റെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ടാ അവൾ”

“എന്നിട്ടെന്താ അയാൾ അയന മിസ്സിനെ തേച്ചൊട്ടിച്ചോ”?

“അവൻ അന്യമതക്കാരനായതു കൊണ്ട് അയനയുടെ അച്ഛൻ സമ്മതിച്ചില്ല. അവര് പഴയ തറവാട്ടു കാരല്ലേ.അവൻ്റെ കുടുംബമാണേൽ പെണ്ണ് മാമോദീസ മുങ്ങണമെന്ന് കടുംപിടുത്തം പിടിച്ചു”

“എന്നിട്ടെന്താ”?

“അവരെ കല്യാണം നടന്നില്ല. അയനക്കിപ്പോ മുപ്പത്തിനാല് വയസ്സായി. അമ്മ നാല് കൊല്ലം മുൻപ് മരിച്ചു. ഒരേട്ടനാണേൽ അനിയത്തിയുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ടേ കല്യാണം കഴിക്കൂന്ന് പറഞ്ഞ് ലോകം മുഴുവൻ തെണ്ടി നടക്കാണ്”

The Author