എണീക്കാൻ തുടങ്ങിയ എന്നെ പിടിച്ചു വലിച്ച് കട്ടിലിലേക്കിട്ട് രേണു വീണ്ടും ചുരുണ്ടു കൂടി.
“അതേയ് നേരം ഒമ്പതേമുക്കാലായി”
” പുലെർച്ചെ രണ്ടരക്കല്ലേ കണ്ണാ കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് കിടന്നത്”?
“ഇന്ന് വയനാട്ടിൽ പോവാന്ന് പറഞ്ഞ ആളല്ലേ. എണീച്ച് ചെയ്യാനുള്ളതൊക്കെ രാവിലെ ചെയ്തു തീർത്താൽ വൈകുന്നേരം പോവാം”
രേണു മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ എഴുന്നേറ്റു. ഇനിയിപ്പോ ഒക്കെ ഉണ്ടാക്കി വരുമ്പോഴേക്ക് ഒരു സമയമാകും.
“അമ്മേ, വെറുതെ ദോശയുണ്ടാക്കി സമയം കളയണ്ട. കഞ്ഞീം ഉപ്പേരിയും മതി”
രേണു മാവെടുത്ത് ഫ്രിഡ്ജിൽ കൊണ്ട് പോയി വെച്ചു. ഞാൻ ഒരു കാബേജിൻ്റെ പകുതിയെടുത്ത് കൊത്തി അരിഞ്ഞു. രേണു അരി കഴുകി അടുപ്പത്ത് വെച്ചു. കുറച്ച് മുളക് കൊണ്ടാട്ടം വറുത്തു. പ്രഭാതകൃത്യങ്ങളൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് വന്ന് പതിനൊന്ന് മണിയായപ്പോ കഞ്ഞി കുടിച്ചു.
“അമ്മേ ഞാൻ ഷംസാദിൻ്റെ അടുത്തൊന്ന് പോയി വരാം”
“നാല് മണിക്കെങ്കിലും പോണം കണ്ണാ. രാത്രി ചുരത്തിൽ ഭയങ്കര തെരക്കാകും”
”വേഗം വരാം രേണൂ”
രേണു എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ചുണ്ടിൽ ഒരുമ്മ തന്നു.
രേണുവിനേപ്പറ്റി ആലോചിച്ചു വണ്ടിയോടിച്ചതു കൊണ്ട് നട്ടുച്ചയായപ്പോഴാണ് മലപ്പുറത്തെത്തിയത്. എല്ലാവർക്കും ഇത് പോലെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഉമ്മ വെച്ച് യാത്രയാക്കാൻ ഒരാളുണ്ടെങ്കിൽ റോഡിൽ ആക്സിഡെൻ്റ്സ് ഒന്നും ഉണ്ടാവേ ഇല്ല.
മാനുക്കയുണ്ട് ഷോപ്പിൽ.
“കണ്ണാ വാ. എന്തേ ഇന്നലെ വരാഞ്ഞത്”?
“അമ്മേനേം കൊണ്ട് കോഴിക്കോടൊന്ന് പോവേണ്ടി വന്നു ഇക്കാ”
“ഷംസാദ് എവിടെ”?
“ഓനിപ്പോ പൊരേക്കാന്നും പറഞ്ഞ് പോയതാ”
