“എന്താ കണ്ണാ”?
രേണു എന്താ കാര്യമെന്നറിയാതെ പേടിയോടെ ചുറ്റും നോക്കി.
ഞാൻ കയ്യെത്തിച്ച് പിന്നിലെ സീറ്റിൽ നിന്നും ടാബ്‌ലെറ്റ് എടുത്തു.
…..നീയാം സൂര്യൻ ഇരുളിനെ മാറ്റുവെന്നിൽ ഇന്നാദ്യമായി പുലരിയെ ഞാൻ തൊടുന്നു…..
സ്റ്റീരിയോയിൽ നിന്ന് റൊമാൻ്റിക് സോങ്സ് ഒഴുകുകയാണ്.
“നേരത്തേ എന്നെ നോക്കി ചാരി ഇരുന്ന പോലെ ഇരിക്ക് രേണു”
ഞാൻ വരച്ചു തുടങ്ങി.ഡിജിറ്റൽ പെയിൻ്റിങ് അല്ലെങ്കിലും എനിക്ക് പുത്തരിയല്ല. അച്ഛച്ഛൻ്റെ ഒപ്പം പൂജക്ക് കളം വരച്ച് തുടങ്ങിയതാണ്. അര മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ വരച്ചു തീർന്നു.
“നല്ല ഭംഗിയുണ്ട് കണ്ണാ. ഇതെടുത്ത് ഫ്രെയിം ചെയ്യണം. എന്നോടുള്ള പ്രേമം കൊണ്ട് വരച്ചതല്ലേ? പ്രേമത്തിൻ്റെ ഓർമ്മക്കായി എനിക്ക് സൂക്ഷിച്ച് വെക്കാനാ”
“ചെയ്യാം രേണു”
വണ്ടി വീണ്ടും ഓടി തുടങ്ങി. സർവ്വീസ് ചെയ്യുമ്പോ ഹാൻഡ് ബ്രേക്ക് ഒന്നു നോക്കാൻ പറയണം. വണ്ടി വല്ലാതെ ചാടുന്നുമുണ്ട്.ഞാൻ മനസ്സിൽ കണക്കു കൂട്ടി.
രേണു പാട്ടുകൾ ആസ്വദിക്കുകയാണ്.
ഓമശ്ശേരിക്കടുത്ത് സാമാന്യം ഭേദപ്പെട്ട ഒരു താടിവളവ് ഞാൻ വീശിയെടുത്തു. രേണു പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്.
” ഒറ്റക്കൈ കൊണ്ട് സ്റ്റിയറിങ് കറക്കി തിരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് എനിക്കെന്തൊക്കെയോ തോന്നുന്നു കണ്ണാ”
ഞാൻ തല ചെരിച്ച് രേണുവിനെ ഒന്നു നോക്കി.
“നിൻ്റെ വെയിൻസ് പൊങ്ങി നിൽക്കുന്ന കൈ കണ്ടിട്ട് വയറിൽ ഒരു തരിപ്പ് പോലെ”
ഇത് റൊമാൻസ് കേറി തലയുടെ പിരി പോയതാണ്. ആ നോട്ടവും ചാരിയുള്ള ഇരുത്തവുമൊക്കെ കണ്ടിട്ട് എനിക്ക് അതാണ് തോന്നിയത്.
