“അത്രക്ക് പ്രേമമാണോ രേണുവിന്”?
“ഒരു തരം സബ്മിസ്സീവ് ലൗവാണ് എനിക്ക് നിന്നോട് ഉള്ളത്. യു ആർ എ കാം യെറ്റ് ഡോമിനൻ്റ് പേർസൺ”
“വൈ സോ”?
“ആനയെ അടിച്ച് പേടിപ്പിച്ച് അനുസരിപ്പിരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ലേ? പാപ്പാനൊന്ന് അനങ്ങിയാൽ ആ വലിയ ജീവി പേടി കൊണ്ട് ചൂളും. അതാണ് സബ്മിഷൻ എന്നാണ് പൊതുവേ ആളുകൾ വിചാരിക്കുന്നത്. ഒരു ആനകുട്ടിയെ എടുത്ത് സ്നേഹത്തോടെ വളർത്തിയ ആളെ നിനക്കറിയില്ലേ? നമ്മളിന്നാള് ബന്ദിപ്പൂര്ന്ന് കണ്ടില്ലേ? മദപ്പാടിൽ നിൽക്കുന്ന ആന അയാളടുത്ത് ഒതുങ്ങി നിൽക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ നീ? അതെത്ര ബുദ്ധിമുട്ടിയിട്ടാ അതിൻ്റെ ജന്മവാസന നിയന്ത്രിക്കുന്നത്? എന്താ കാരണം? അയാളോടുള്ള സ്നേഹം. ആ ആനയുടെ സബ്മിഷൻ സ്നേഹത്തിൽ നിന്നുണ്ടായതാണ്”
“അതെനിക്കു മനസ്സിലായി. പക്ഷേ അതെന്തിനാ ഇവിടെ പറയുന്നത്”?
“എടാ പൊട്ടാ, കണ്ണാ.. അതുപോലെ നിന്നോടുള്ള സബ്മിസ്സീവ് ലൗ നീ എന്നെ ട്രീറ്റ് ചെയ്യുന്ന രീതി കാരണം എനിക്ക് നിന്നോടുള്ള സ്നേഹത്തിൽ നിന്നും ഉണ്ടായതാണ്. ഏറ്റവും ഡോമിനൻ്റ് ആയിട്ടുള്ള ആളുകളിൽ പോലും സബ്മിസ്സീവ്നെസ്സ് ഉണ്ട്. അത് പുറത്തെടുക്കാൻ കഴിയുന്ന ആള് വേണമെന്നേയുള്ളൂ”
“പക്ഷേ എനിക്ക് രേണുവിനോടുള്ളത് വാത്സല്യത്തോടെയുള്ള പ്രേമമാ”
ഞങ്ങൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കുറച്ച് നേരം കിടന്നു.
“എന്നാ തുടങ്ങിയാലോ രേണു”?
“നോക്ക് കണ്ണാ ആണുങ്ങളുടെ വിചാരം ഒരു പ്രാവശ്യം ഏതെങ്കിലും ഒരു പൂറിൽ കയറ്റി കഴിഞ്ഞാൽ പാലഭിഷേകം കഴിഞ്ഞിട്ടേ ഊരിയെടുക്കാവൂ എന്നാ”
“അതിനെന്താ രേണു? എല്ലാരും അങ്ങനെയല്ലേ ചെയ്യുന്നത്”?
