ആരതി കല്യാണം 13 [അഭിമന്യു] 1732

“” ഇല്ല…! നീ…! നീ കള്ളമ്പറയാ…! ഞാനെന്റെ അച്ഛനെ വിളിച്ഛ് ചോയ്ക്കാബൂവ…! “” ന്നും പറഞ്ഞവൾ ഫോണ് കായിലെടുത്തതും ഞാൻ,

“” അതിനി നിന്റെ തന്തയോട് വിളിച്ച് ചോയ്ക്കാനൊന്നും പോണ്ടാ…! ചെലപ്പോ മോളെല്ലാം അറിഞ്ഞൂന്നറിഞ്ഞ പിന്നേം അങ്ങേർക്ക് വല്ല അറ്റാക്കും വന്നാലോ…? വേണേ നീ ആര്യേച്ചിയോട് ചോയ്ച്ചോ…! “” ന്നങ്ങു കാച്ചീതും പെണ്ണ് നേരെ ഫോണെടുത്ത് ചേച്ചിയെ വിളിച്ച് സത്യാവസ്ഥ ആരാഞ്ഞു…! എല്ലാം ചോയ്ച്ചറിഞ്ഞ് ഫോൺ കട്ടായതും അവളോരൊറ്റ കരച്ചിലായിരുന്നു…!

ഞാൻ പറഞ്ഞതൊന്നും നൊണയായിരുന്നില്ല…! ഈ കാര്യങ്ങളൊന്നും ഇവളേ അറിയിക്കില്ലാന്ന് ഞാനവൾക്ക് വാക്ക് കൊടുത്തതാണ്…! പക്ഷെ അരതീടെ സമാധാനം കളയാൻ ഏതറ്റം വരേം പോവാൻ നിക്കുന്ന എനിക്ക് ഇതൊന്നും ഒരു പുത്തരിയല്ല…!

മുഖം പൊത്തി കരയുന്ന ആരതിയെ നോക്കി ചെറുതായി പുളകം കൊണ്ട ഞാൻ വീണ്ടുമെന്റെ പെഴച്ച നാക്കേടുത്ത് പുറത്തിട്ടു…!

“” ഇനിയൊരറ്റാക്കൂടി വന്ന അങ്ങേര് പടാവുന്ന ഡോക്റ്ററ് പറഞ്ഞേക്കണേ…! അതോണ്ട് മോളൊരു കാര്യം ഓർമിച്ച നല്ലതാ…! നീ ഇന്ന് അമ്മയോട് ഞാൻ തല്ലീന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് കാണിച്ച ആ നാടകണ്ടല്ലോ…! അതിനി കാണിച്ച ഞാൻ നിന്നെ ചവിട്ടി കൂട്ടണ വീഡിയോ എടുത്ത് നിന്റെ അമ്മേടെ നായർക്ക് അയച്ചോടുക്കും…! അത് കണ്ട അങ്ങേർക്ക് അടുത്ത അറ്റാക്ക് ഒറപ്പാ…! ഞാൻ ഗ്യാരണ്ടീ…! “” നാപ്ടോള്ളിലെ കുണ്ണ ചാത്തൻ സാനങ്ങൾക്ക് കൊടുക്കണപോലൊരു ഗ്യാരണ്ടീ ഞാനങ്ങ് കൊടുത്തു…! അതേറ്റന്ന പോലെ അവള് തളച്ചേരിച്ഛ ശേഷം പല്ലുകടിച്ഛന്നെ നോക്കി…! കൊണ്ടു കൊണ്ടു, മൈരിന് കൊണ്ടു…!