ആരതി കല്യാണം 9 [അഭിമന്യു] 1767

എക്സാമെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് പതിവുപോലെ കോളേജിലെത്തി…! ഈ ദിവസമത്രെയും ആരതിടെ പൊടിപോലും ഞാൻ കണ്ടില്ല…! എനിക്ക് തോന്നണത് അന്ന് ആക്‌സിഡന്റ് ദിവസം തന്നെ ആരതി ചത്തൂന്ന…! എനിക്ക് കുറ്റബോധമൊന്നും തോന്നാണ്ടിരിക്കാൻ എന്നെ അറിക്കാഞ്ഞതാവും…! അല്ലെങ്കി ഇവടെവടെങ്കിലും കാണണ്ടതല്ലേ…!

വിച്ചൂന്റെ പിന്നാലെ ഞങ്ങടെ സ്പോട്ടിലേക്ക് നടക്കുബോ എന്റെ മനസ്സ് മൊത്തം ഈ ചിന്തായായിരുന്നു…!

കൈ കെട്ടിത്തൂക്കി ഇട്ടോണ്ടാന്ന് തോന്നണു പലർടേം നോട്ടം എന്റെ നേർക്കാണ്…! ഇനിയെന്നെ ഈ കോലത്തില് സന്ദീപും ടീംസും കണ്ട വളഞ്ഞിട്ട് തല്ലോ…? പറയമ്പറ്റില്ല…! ചെലപ്പോ കിട്ടിയ ഗ്യാപ്പില് അരതീം തല്ലീന്നിരിക്കും…!

ചിന്തകൾ കാട് കേറി ഞങ്ങളങ്ങനെ സ്ഥിരം സ്ഥലത്തിയതും പതിവുപോലെ അവിടെ വായുംപൊളിച്ചിരിക്കുന്ന അവന്മാരെ കണ്ടു…!

അവിടന്നങ്ങനെ അവന്മാരേം കൂട്ടി ക്ലാസ്സിലേക്ക് നടക്കുമ്പഴാണ് ദൂരെ ഏതോ പെണ്ണിനെയായിട്ട് കൊഞ്ചിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആദർശിനെ കാണുന്നത്…! അടുത്തേക്ക് ചെല്ലുന്തോറും അവൻ സംസാരിച്ചിരുന്ന പെണ്ണിന്റെ മുഖം വ്യക്തമായി കണ്ടതും എന്റെ തൂക്കിയിട്ട കൈയിലൊരു തരിപ്പടിച്ചു…! ആരതി…!

ആദർശിനെയായിട്ട് കളിച്ചുചിരിച്ചു സംസാരിക്കുന്ന ആരതിയെ കണ്ട എനിക്കങ്ങു ചൊറിഞ്ഞു വന്നതായിരുന്നു…! പക്ഷെ സാഹചര്യം എനിക്കെതിരാണല്ലോ, അതോണ്ട് മാത്രം അക്രമണത്തിനൊന്നും നിന്നില്ല…!

എന്നിരുന്നാലും അവരിലേക്കുള്ള നോട്ടം ഞാൻ മാറ്റിയില്ല…!