ആരതി 7 [സാത്താൻ] 192

“എടാ….നീ പാലുതന്ന കൈക്ക് തന്നെ കൊത്തി അല്ലേ കഴുവേറിയുടെ മകനെ”

എന്നും ചോദിച്ചുകൊണ്ട് അയാള് തൻ്റെ കയ്യിൽ ഇരുന്ന വാളുമായി അർജുൻ്റെ നേരെ ഓടി. അപ്പോഴും അവൻ്റെ മുഖത്ത് ഒരു ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരു കൊലച്ചിരി…..

അർജുൻ്റെ നേരെ വാളുമായി ഓടി വരുന്ന ആജാനബാഹു ആയ ആളെ കണ്ട് സൈഡിൽ കയ്യിൽ പറ്റിയ മുറിവും പൊത്തി പിടിച്ചിരുന്ന ആരതി ഉറക്കെ അലറി.എന്നാല് പെട്ടന്ന് ആ ഓടി അടുത്ത ആൾ ഒരു അലർച്ചയോട് കൂടി നിലം പതിച്ചു. എന്നാല് അർജുൻ ഇരുന്ന ഇടത്ത് നിന്നും ഒന്ന് അനങ്ങിയിട്ട് കൂടി ഇല്ലായിരുന്നു. എവിടെ നിന്നോ പാഞ്ഞു വന്ന വെടിയുണ്ട അയാളുടെ തലയോട്ടി തുളച്ച് കയറി. അതോടൊപ്പം തന്നെ പുറത്ത് നിന്നിരുന്ന ഓരോരുത്തരുടെയും തലയോട്ടിയിൽ തുള വീണു…….അതിൽ നിന്നും ഒരാള് മാത്രം കഷ്ടിച്ച് രക്ഷപെട്ടു.

അകത്ത് ആകെ പേടിച്ച് വിറച്ച് ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു ആരതി പെട്ടന്ന് ആണ് അവളെ അർജുൻ തൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വിളിക്കുന്നത്. അർജുൻ്റെ അപ്പോഴത്തെ ആ രൂപം അവളെ ഒന്നുകൂടി ഭയപ്പെടുത്തും വിധം പൈശാചികമായ ഒന്നായിരുന്നു.അവള് കുറച്ച് മുൻപ് അവിടെ നടന്ന സംഭവങ്ങൾ ഒന്നുകൂടി ഓർത്തെടുത്തു…..

2hours back ?

അർജുനും ആരതിയും കൂടി ഹാളിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ട് സംസാരിക്കുക ആയിരുന്നു.

അർജുൻ: സോ അങ്ങനെ ആണ് അല്ലേ നിനക്ക് അവളെയും കുഞ്ഞിനെയും കുറിച്ച് അറിയാൻ സാധിച്ചത്.

ആരതി : yes, പക്ഷേ അവിടെ നിനക്ക് ഒരു heroic image ആണല്ലോ? അവള് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ തന്നെ ഒന്ന് അതിശയിച്ചു നീ തന്നെ ആണോ അതെന്ന്. പിന്നെ ഈ ഫോട്ടോ അയച്ചു തന്നപ്പോൾ ആണ് എനിക്ക് നിയാണ് എന്ന് ഉറപ്പായത്.

അതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവള് തൻ്റെ ഫോണിൽ ഒരു ഫോട്ടോ അർജുൻ്റെ നേരെ കാണിച്ചു. അവനും സൂസനും അവരുടെ അഭികുട്ടനും കൂടി ഉള്ള ഒരു ഫോട്ടോ ആയിരുന്നു അത്.

ഫോട്ടോ കണ്ട അർജുൻ്റെ മുഖം ഒന്ന് തെളിഞ്ഞു.