ആരതി 7 [സാത്താൻ] 192

“അർജുൻ എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യരുത്.. എനിക്ക് എന്തെങ്കിലും പറ്റി കഴിഞ്ഞാൽ എൻ്റെ അച്ചായൻ നിന്നെയൊന്നും വെറുതെ വിടത്തില്ല. എന്നെ … എന്നെ വിട്ടേക്ക് ഞാൻ പൊയ്ക്കോളം”

ആൻ്റണി അർജുൻ്റെ അടുത്ത് അല്പം ഭീഷണി പോലെ പറഞ്ഞു എന്നാല് അത് കേട്ട അർജുൻ്റെ ദേഷ്യം ഒന്ന് കൂടി വർദ്ധിച്ചു. അവനെ കെട്ടി തൂക്കിയ ശേഷം അർജുൻ പുറത്തേക്ക് പോയി കാറിൽ നിന്നും toolbox ? എടുത്തുകൊണ്ട് വന്നു.

അതിൽ നിന്നും ഒരു കട്ടിംഗ് പ്ലയറും കത്തിയും എടുത്ത ശേഷം അർജുൻ അവൻ്റെ നേരെ നടന്നു. അത് കണ്ട ആൻ്റണി അർജുൻ്റെ അടുത്ത് അപേക്ഷിക്കാൻ തുടങ്ങി.

” Please അർജുന് എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യരുത്. ആരതി ഒന്ന് പറ ഞാൻ ഇനി നിങൾ ആരെയും ശല്യം ചെയ്യില്ല please. ആരതി നീ ഒരു ഡോക്ടർ അല്ലേ ജീവൻ സംരക്ഷിക്കുക അല്ലേ ഡോക്ടറുടെ കടമ . Please എന്നെ ഒന്ന് രക്ഷിക്കൂ. അർജുൻ എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യരുത്.”

ആൻ്റണി അർജുൻ്റെയും ആരതിയുടെയും അടുത്ത് മാറി മാറി കെഞ്ചി എങ്കിലും അവൻ്റെ ആ ചെയ്തികൾ ആസ്വദിച്ച് കൊണ്ട് അവള് സോഫയിൽ തന്നെ ഇരുന്നു. അർജുൻ അവൻ്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് അവൻ്റെ ചെവിയിൽ പ്ലേയർ വെച്ച് അമർത്തി വലിച്ചു. എന്നിട്ട് കത്തി കൊണ്ട് അവൻ്റെ രണ്ടു ചെവികളും മുറിച്ചു എറിഞ്ഞു.

അവനെ വേദന അറിയിച്ചു കൊല്ലാൻ പറഞ്ഞു എങ്കിലും അർജുൻ്റെ പ്രവർത്തികൾ ആരതിയിലും ഭയം ഉളവാക്കി.

ചെവികൾ അറ്റ് പോയ ആൻ്റണി അലറി കരഞ്ഞു. കരയുവാൻ അവൻ വാ പൊളിച്ച അതെ സമയം തന്നെ അർജുൻ അവൻ്റെ നാവിൽ പ്ലേയർ കൊണ്ട് പിടിച്ച് പുറത്തേക്ക് വലിച്ചു വേദന കൊണ്ടുള്ള അവൻ്റെ മുരൾച്ച ആ വീട്ടിൽ മുഴങ്ങി കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.

അർജുൻ: ഈ പുഴുത്ത നാവുകൊണ്ട് അല്ലേ നീ എല്ലാവരെയും എന്തും വിളിച്ചു പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നത്. ഈ നാവ് കൊണ്ടല്ലേ നീ എൻ്റെ കൂടപ്പിറപ്പിൻെറ മരണത്തെ പോലും അപമാനിച്ചത്. ഇനി ഇത് നിനക്ക് വേണ്ട.