ആരോഹി [ ne-na ] 3163

കട്ടി കൂടിയ പുതപ്പിനടിയിലേക്ക് നൂഴ്ന്ന് കയറിക്കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

“നല്ല ക്ഷീണം.. എനിക്കിനി ഒന്ന് ഉറങ്ങിയാൽ മതി.”

“ഡ്രസ്സ് പോലും മാറിയില്ലല്ലോ നീ.”

“അതൊക്കെ ഇനി നാളെ.”

ഞാൻ കട്ടിലിനരികിൽ അവളെ തന്നെ നോക്കി കുറച്ച് നേരം നീന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ കണ്ണുകൾ തുറന്ന് എന്നെ നോക്കി.

“നീ കിടക്കുന്നില്ലേ?”

ഞാൻ മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു.

“എന്നാൽ കിടക്ക്.”

അവൾ വീണ്ടും കണ്ണുകൾ അടച്ചു. തണുപ്പ് കൂടി വരുന്നുണ്ട്. ഞാനും പിന്നെ ഡ്രസ്സ് മാറാൻ നിന്നില്ല. പുതപ്പിനുള്ളിലേക്ക് നൂഴ്ന്ന് കയറി ബെഡിന്റെ അരിക് പറ്റി കിടന്നു.

ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ കുറച്ച് അകലം കിടപ്പുണ്ട്. കുറച്ച് നേരം അങ്ങനെ കിടന്നിട്ടും എനിക്ക് ഉറങ്ങുവാൻ കഴിയുന്നില്ല. പക്ഷെ ആരോഹി ഗാഢമായ നിദ്രത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങിയിരുന്നു അപ്പോഴേക്കും. ശരീരം മൊത്തം പുതപ്പിനുള്ളിൽ ആയതിനാൽ മുഖം മാത്രം ആണ് എനിക്ക് കാണാൻ കഴിയുന്നത്. ഒന്നിനെ കുറിച്ചതും ഓർത്തു ആവലാതിപ്പെടാത്തതിനാൽ ഒരു നിഷ്കളങ്കത ഉണ്ടായിരുന്നു അവളുടെ മുഖത്ത്.

ഒരു നിമിഷം ഞാൻ ചിന്തിച്ചു പോയി. ഒരു പെണ്ണായ അവൾക്ക് എന്നോടൊപ്പം ഒരു റൂമിൽ കഴിയുന്നതിൽ ഒരു പേടിയും ഇല്ല. ഞാൻ ഇങ്ങനെ ആകുല പെടുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത് എന്റെ മനസിന്റെ തെറ്റ് കൊണ്ടാണ്. ഒന്നിനെക്കുറിച്ചും ഞാൻ ചിന്തിക്കേണ്ടതില്ല.

പതുക്കെ ഞാൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചു. എപ്പോഴാണെന്ന് അറിയില്ല, നിദ്ര ദേവി എന്നെ കടാക്ഷിച്ചു. ഗാഢമായ ഉറക്കത്തിലേക്ക് ഞാൻ ആഴ്ന്നിറങ്ങി.

രാവിലെ ഉറക്കം എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ ആരോഹി എന്നോട് ചോതുങ്ങി കിടക്കുകയാണ്. വലതു കൈ കൊണ്ട് എന്റെ നെഞ്ചിനു കുറുകെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഈശ്വര ഇതെപ്പോഴാണ് സംഭവിച്ചത്. ചിലപ്പോൾ അവൾ ഉറക്കത്തിൽ വന്ന് അറിയാതെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചതാകും. അവളുടെ ചൂട് പറ്റി കുറച്ച് നേരം കൂടി അവിടെ കിടക്കണമെന്ന് മനസ് ആഗ്രഹിക്കുണ്ട്. പക്ഷെ തെറ്റാണെന്ന് ഒരു തോന്നലും കൂടെ ഉടലെടുത്തു.

അവളുടെ കൈ സാവധാനം നെഞ്ചിൽ നിന്നും എടുത്ത് മാറ്റി. അപ്പോൾ അവൾ ഒന്ന് കൂടി എന്നിലേക്ക് ഒന്ന് ചോതുങ്ങി. കുറച്ച് നേരം കൂടി അനങ്ങാതെ കിടന്നിട്ട് ഞാൻ പതുക്കെ കട്ടിലിൽ നിന്നും താഴേക്ക് ഇറങ്ങി. അവളുടെ കൈകൾ എന്തിനോ വേണ്ടി ഒന്ന് പരതി. തേടിയത് കിട്ടാതെ ആവപ്പോൾ കൈ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് ചുരുണ്ടു കൂടി.