“സേതുച്ചെട്ടാ, ഞാന് സാധാരണ ഏറിയാല് ഒരു ഡ്രിങ്ക് മാത്രം കഴിക്കുന്ന ആളാണ്. ഇന്ന് പക്ഷെ ഈ സന്ദര്ഭത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം കൊണ്ട്, ഒരെണ്ണം കൂടി കഴിക്കാന് പോകുന്നു. നമുക്കെല്ലാവര്ക്കും ഈ ദേവത ഓരോ ഡ്രിങ്ക് കൂടി കൊണ്ടുവന്ന് തരുന്നതായിരിക്കും, അല്ലെ ചക്കരെ?” അരുണ് പ്രഖ്യാപിച്ചു.
“ങ്ങാഹാ … ഇപ്പൊ ‘ചേട്ടന്’ സ്ഥാനമൊക്കെ ആയോ? ഇതെപ്പോ സംഭവിച്ചു?” ഗ്ലാസില് നിന്നൊന്ന് മൊത്തിക്കൊണ്ട് കാമിനി ചോദിച്ചു.
“പൊന്നു മോളേ, മനസ്സിന്റെ വലുപ്പം കണ്ടത് കൊണ്ടും, പിന്നെ പ്രായം കൊണ്ടും, ഇദ്ദേഹത്തെ ഗുരുസ്ഥാനത്ത് എടുക്കാന് നിര്ബന്ധിതനായി തീര്ന്നിരിക്കുന്നു ഞാന്,” അരുണ് നാടകീയമായി പറഞ്ഞു.
“ബെസ്റ്റ് ഗുരു,” എന്ന് പറഞ്ഞ് ഗ്ലാസ് തീര്ത്ത് കാമിനി എഴുന്നേറ്റ് മറ്റു രണ്ട് ഗ്ലാസ്സുകളും വാങ്ങി ഊണ് മേശയിലേക്ക് വോഡ്ക നിറക്കാന് നീങ്ങി. നഗ്നതയോടുള്ള അവളുടെ ലജ്ജ കുറേശ്ശയായി നീങ്ങിത്തുടങ്ങി. മൂത്രമൊഴിച്ച് വരാം എന്ന് പറഞ്ഞ് സേതുരാമനും പോയി.
തിരിച്ച് വന്ന കാമിനിയെ, ആ തക്കത്തിന് തന്റെ അരികില് തട്ടിക്കാണിച്ച് അരുണ് വലിയ സോഫയില് ഇരുത്തി. സ്വകാര്യം പോലെ അവന് ചോദിച്ചു, “ഗുരുവിനെ കൂടി കൂട്ടിയാലോ അടുത്ത സീനില്”. ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചിട്ട് കാമിനി പറഞ്ഞു “അടുത്ത പ്രാവശ്യം മതി, നിന്നെ കണ്ട് മോഹിച്ചതാണ് ഞാന്, ഇത്തവണ ഞാന് ഒറ്റക്ക് അനുഭവിക്കട്ടെ.”
“എടീ ഭയങ്കരി” എന്ന് പറഞ്ഞ് അവന് ചിരിച്ച നേരത്താണ് സേതുവിന്റെ തിരിച്ച് വരവ്. “ദേ ഗുരു വീണ്ടും പുറത്ത്, പെണ്ണിനെ കിട്ടിയപ്പോ അവന് ചേട്ടനും വേണ്ട ഗുരുവും വേണ്ട,” എന്ന് പറഞ്ഞ് പുള്ളി സിംഗിള് സോഫയില് ഇരുന്നു. എന്നിട്ട് തുടര്ന്നു, “നാളെ രാവിലെ, പറ്റിയാല് സൂര്യോദയത്തിന് മുന്പ് അല്ലെങ്കില് അതിന് ശേഷം, ഏതായാലും കഴിയുന്നത്ര നേരത്തെ, നമ്മള് തുണിയുടുത്ത്, ഒരു ട്രെക്കിങ്ങിനു പോകുന്നു. അരമണിക്കൂറുള്ള നടത്തം. സീനറി അപാരമാണ്. അതിന് ശേഷം ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ്, ഓക്കേ.”
ഇതാണ് കഥ
വായിച്ചങ്ങു ഇരുന്നുപോയി
കാമിനിയും അരുണും സേതുവും 🔥🔥🔥
കാമിനിയുടെ കൂടെയുള്ള അവന്റെ ബന്ധം അവൻ ലാസ്റ്റ് നിർത്തുവാണ് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ വിഷമം വന്നു
അവർ എന്നും ഈ ബന്ധം തുടരും എന്നറിയാനാ ആഗ്രഹം
എന്നേലും അടുത്ത പാർട്ട് എഴുതുക ആണേൽ അവരുടെ ബന്ധം തുടരണേ ബ്രോ
തിരുവോണമാണിന്ന്. കാട്ടുകോഴിക്ക് എന്ത് സംക്രാന്തി. വരണ്ട പൊടികാറ്റിലേക്കും അലയാടങ്ങാത്ത ഉഷ്ണമണൽപരപ്പിലേക്കും നോക്കിയിരുന്ന് സേതുരാമനൊപ്പമായിരുന്നു ഇത്ര നേരം. മുൻപൊരിക്കൽ അറിഞ്ഞതാണ് ആസ്വദിച്ചതാണ് ഈ രചന. എങ്കിലും ഒരു തിരുവോണം സ്പെഷൽ. അന്ന് ഞാൻ കമൻ്റ് ചെയ്തിരുന്നോ എന്നോർമ്മയില്ല. ഇന്നെങ്കിലും മിണ്ടാതിരിക്കാൻ കഴിയില്ല.
അഴിയലിൻ്റെയും അഴിഞ്ഞാടലിൻ്റെയും അവസാനം അച്ചടക്കത്തിൻ്റെ സുരക്ഷിതത്വത്തിലേക്കെത്തുന്ന ഈ കഥയുടെ ശക്തിയും ദൗർബല്യവും ഒന്നു തന്നെയാണെന്നു തോന്നുന്നു..അലറി കുതിക്കുന്ന തൃഷ്ണകളുടെ മേൽ വിവേകത്തിൻ്റെ കടിഞ്ഞാൺ. അത്രമേൽ തന്മയത്വത്തോടെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു സേതൂ നിങ്ങൾ.
മെരുങ്ങാത്ത കാട്ടുകുതിരപ്പുറത്തേറി സേതു ഇനിയും വരണം..കടിഞ്ഞാണിൻ്റെ കാണാചരടുകൾ വായനക്കാർ സ്വയം കണ്ടെത്തട്ടെ. ആത്മാർത്ഥമായ അഭിനന്ദനങ്ങൾ
Sethu bro…..new kadha onnum elle……onam aayitt….nammde kombante vivaram enthellum undo…..