അച്ചായൻ പറഞ്ഞ കഥ അർജുന്റെ റിയ കുട്ടി നിലാവ് പോലെ വന്നവൾ 2 [ഏകൻ] 120

അവൾ എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങുന്നതിനു മുൻപ്. കോളിങ് ബെൽ കേട്ടു.

“മോള് പോയി ആരാണെന്ന് നോക്ക്. അറിയുന്ന ആരെങ്കിലും ആണെങ്കിൽ മാത്രം വാതിൽ തുറന്നാൽ മതി.”

അവൾ പോയി നോക്കി. അത് ഇക്ക ആയിരുന്നു. അവൾ വാതിൽ തുറന്നു സന്തോഷത്തോടെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഇക്കയെ അകത്തേക്ക് വിളിച്ചു.

“ഉപ്പാ! വാ ഉപ്പ വാ . ഉപ്പക്ക് ഞാൻ പത്തിരി എടുക്കാം.”

” മോളെ ഉപ്പ ഇപ്പോൾ കഴിച്ചേ ഉള്ളൂ. മോള് കഴിച്ചോ. സാർ എവിടെ? ”

“സാർ ബാൽക്കണിയിൽ ഉണ്ട്. പത്തിരി കഴിക്കുന്നു. ”

ഇക്കയുടെ ശബ്‍ദം കേട്ട് ഞാൻ ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു.

“എന്റെ ഇക്ക !! ഇക്കയുടെ മോള് ഒരു അപാര സംഭവം ആണ് കേട്ടോ. ഇവൾ എന്തുണ്ടാക്കിയാലും നല്ല ഒന്നാന്തരം രുചിയാ. ഇവളെ ഇനി ഞാൻ ഇക്കക്ക് തരില്ല. എനിക്ക് വേണം ഈ റിയകുട്ടിയെ. ഇക്കാക്ക് പകരം എന്ത് വേണം പറഞ്ഞോ ഞാൻ തരാം.”

“അതിനെന്താ എന്റെ മോള് ഇവിടെ തന്നെ നിന്നോട്ടെ. സാറെടുത്തോ എന്റെ മോളെ എനിക്ക് സമ്മതമാ. എനിക്ക് പകരം എന്റെ മോളുടെ മുഖത്തു ഈ ചിരി കണ്ടാൽ മതി.”

“അതിന് ഇക്കാന്റെ മോള് തന്നെ വിചാരിക്കണം. എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞു കരഞ്ഞോളും. അതിന് എനിക്കൊന്നും ചെയ്യാൻ ഇല്ല.”

“ഞാൻ കരഞ്ഞൊന്നും ഇല്ല ഉപ്പാ.. ഉപ്പക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ ഞാൻ കരഞ്ഞെന്ന്. ഈ സാറ് വെറുതെ പറയുന്നതാ.”

“ഉപ്പ കണ്ടല്ലോ മോളുടെ ചിരി. ഇനി ഉപ്പക്ക് സമാധാനം ആയി ഉറങ്ങാം. ഒരുപാട് നന്ദിയുണ്ട് സാർ. ”

“നന്ദിയൊക്കെ പിന്നെ പറയാം.. ഇക്ക വന്നേ വന്നു പത്തിരി കഴിക്ക്. മോളെ ഉപ്പക്ക് കൊടുക്കാൻ പത്തിരി ഇല്ലേ?”