അച്ചുന്റെ തേരോട്ടം 2 [മുസാഷി] 1164

ടിവിയിൽ ഡോറയുടെ വടയും ബുജിയുടെ മൊണ്ണതരങ്ങളും കണ്ട് ബുസ്റ്റും നക്കികൊണ്ടിരുന്നപ്പോളാണ് കോളിംഗ് ബെല്ലിൻ്റെ കിളി നാദം എൻ്റെ കർണപുടങ്ങളിൽ പതിച്ചത്.. ഏത് നാറിയ ഈ നേരത്ത് എന്നോർത്തൊണ്ട് മടിയോടെ പോയി വാതിൽ തുറന്നു…

വാതിലുതുറന്നതെ എനിക്ക് ഓർമയുള്ളു അപ്പുറത്ത് നിൽക്കുന്ന ആളെ കണ്ട് എൻ്റെ സകല റിലെയും കിട്ടിയ വണ്ടി വിളിച്ച് നാടുവിട്ടു… ലതയാൻ്റിയായിരുന്നു അപ്പുറത്ത്… ഒരു ഇളംപച്ച സാരിയും അതിനു ചേരുന്ന കരിനീല നിറത്തിൽ ഗോൾഡൺ പാറ്റേണുള്ള ഹാഫ് കൈ ബ്ലൗസും ആവശ്യത്തിനു മാത്രം മേക്കപ്പുമിട്ട് അഴിച്ചിട്ട കേശഭാരവും കാതിൽ ഞാന്ന് കളിക്കുന്ന ചെറിയ ഒരു ജിമിക്കിയും സെറ്റിപിൻവെച്ച് മറക്കാൻ നോക്കിയിട്ടും മറ്റുള്ളവർക്ക് കണിയൊരുക്കുന്ന ആലില വയറും മുല്ലപൂമൊട്ടുകൾ പോലെയുള്ള ദന്തങ്ങൾ കാട്ടിയുള്ള മന്ദസ്മിതവും… എൻ്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആൻ്റിയെ കണ്ടതും
ഇതാരാ കാവിലെ ഭഗവതി നേരിട്ട് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതോ എന്ന് എൻ്റെ മനസ്സ് പലകുറി ആവർത്തിച്ച് ഉരുവിട്ടു…..

“എടാ ഞാൻ ഇറങ്ങാൻ ഇച്ചിരിതാമസിച്ചു എന്നെയൊന്നു സ്റ്റാൻഡ് വരെ കൊണ്ടുവിടാവോ…??” ആവലാതിയും വേവലാതിയും തുല്യ അളവിൽ മിക്സ് ചെയ്തുകൊണ്ടുള്ള ആ ചോദ്യം എൻ്റെ സൗന്ദര്യ വീക്ഷണത്തിന് വിഘ്നം വരുത്തി.

“അതിനിപ്പോ എന്നാ ഞാൻ കൊണ്ടു പോയി വിടാല്ലോ….” അല്ലേലും അത്രേം സുന്ദരിയായി എൻ്റെ മുന്നിൽ ഒരുങ്ങി നിൽക്കുന്ന ആൻ്റിയോട് ഹൗ ഐ ക്യാൻ സെയ് നോ….!!

“ഒരു മിനുറ്റെ ഞാൻ കീ എടുത്തിട്ട് വരാ…”
അതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ ചാവി എടുക്കാൻ പോയി. സ്കൂട്ടറിൻ്റെ കീ എടുത്ത് തിരിഞ്ഞപ്പോളാണ് എനിക്ക് ഓർമ്മ വന്നത്.. സ്കൂട്ടറിൽ ആണെങ്കിൽ സ്പർശനസുഖം കിട്ടാൻ നല്ല സാധ്യതയുണ്ട് പക്ഷേ അപ്പോ വണ്ടി പതുക്കെ ഒടിക്കാണെ കഴിയൂ അതുമല്ല ആ സാരിയെല്ലം ചുറ്റികൊണ്ട് ആൻ്റിക്ക് വണ്ടിയിൽ ഇരിക്കാനും പാടായിരിക്കും … എങ്ങാനും ഞാൻ കാരണം താമസിച്ചാൽ ആൻ്റിക്ക് എന്നോടുള്ള മതിപ്പ് നഷ്ടമാകും…ഞാൻ ആകെ ധർമ സങ്കടത്തിലായി….!! കിട്ടേണ്ടിയിരുന്ന സ്പർശനസുഖത്തിന് ആദരാഞ്ജലികൾ അർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ സ്‌കൂട്ടെറിൻ്റെ കീ തിരിച്ചുവെച്ചു എന്നിട്ട് അമ്മയുടെ പഴയ കാറായ ആൾട്ടോയുടെ ചാവി എടുത്ത് ആൻ്റിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു…