അച്ചുവിൻ്റെ അമ്മ എൻ്റെയും 3 [ദുഷ്യന്തൻ] 540

“ ഇപ്പോഴാണോ ഒന്ന് വിളിക്കാൻ തോന്നിയത്?? ”

ഞാൻ വിളിച്ച ആദ്യ റിംഗിൽ തന്നെ കോൾ എടുത്ത രമ്യ അൽപ്പം പരിഭവത്തിൽ ചോദിച്ചു.

“നിന്നെ ഞാൻ മറന്നെന്ന് നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ??.. വിളിക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒരു സഹചര്യമായിപ്പോയ്.”

“ മറന്നാ കൊല്ലും നിന്നെ ഞാൻ. അറിയാലോ എന്നെ.”

“പിന്നെ.. നന്നായിട്ട് അറിയാം ”

“പിന്നെ എന്താ അവിടെ ഇത്രവലിയ ബിസി??”

“ അത് ഞാൻ ഇപ്പൊ അമ്മാവൻ്റെ വീട്ടിലാ. ഇവിടെ എല്ലാരുടെയും കൂടെ ..”

“എപ്പോ പോയി നീ..?”

“ അത്..ഇന്നലെ നിങ്ങള് പോയി കഴിഞ്ഞ്. ”

എന്തോ.. അങ്ങനെയാണ് പറയാൻ തോന്നിയത്. അല്ലേൽ ഇന്നലെ അടിച്ച് കിണ്ടി ആയത് കൊണ്ടാണ് അവളെ വിളിക്കാൻ പറ്റാഞ്ഞത് എന്ന് പറയേണ്ടി വരും. അത് ഡേഞ്ചർ ആയത് കൊണ്ട് ഞാൻ മൊഴിഞ്ഞില്ല.

പിന്നീട് എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ച് ഞങ്ങൾ ഫോണിലൂടെ ഹൃദയം കൈമാറികൊണ്ടിരുന്നു.
രമ്യ ഒരു പ്രതേക സ്വഭാവക്കാരിയാണ്. അധികം ആരോടും മിണ്ടില്ല. അവൾടെ ക്ലാസിൽ ആകെ കൂട്ട് റാണിയാണ്. ആമ്പിള്ളേരോടൊന്നും മിണ്ടാറില്ല. ആകെപ്പാടെ മിണ്ടുന്നത് പണ്ട് അവൾടെ പിന്നാലെ മണപ്പിച്ച് നടന്ന ഒരു വാണത്തിനോടാണ്. പേരും മൈരും ഒന്നും ഓർക്കുന്നില്ല. ലെവൻ എൻ്റെയും മണിയുടേയും കയ്യുടെ ചൂട് അറിഞ്ഞതിൽപിന്നെ രമ്യയ്ക്ക് പിന്നാലെ നടന്നിട്ടില്ല.
അവളോടും ഞങ്ങളോടും ഒക്കെ സോറി പറഞ്ഞിട്ട് ഇപ്പൊ ഒരു ഫ്രണ്ട് സെറ്റപ്പിൽ അവൾടെ കൂടെ ഒണ്ട്.

വിളിക്കാഞ്ഞതിലെ പരിഭവം പൂർണമായും അവൾടെ സംസാരത്തിൽ നിന്നും മാറുന്ന വരെ ഞങ്ങള് സംസാരം തുടർന്നു.

“ ശ്രീയേട്ടാ.. അമ്മ കഴിക്കാൻ വിളിക്കുന്നു. വാ..’’
ഫോൺ കട്ടായ ഉടനെ ആരതി എന്നെ വന്നു വിളിച്ചു.
അവിടെ തീൻ മേശക് ചുറ്റും എല്ലാരും ഇരുന്നു. അനുവിനും ആരതിക്കും മുഖാമുഖം ഞാൻ ഇരുന്നു. അമ്മാവനും എനിക്കും വിളമ്പിയതിന് ശേഷമാണ് അമ്മായി മക്കൾക്ക് വിളമ്പിയത്. അവസാനം സ്വന്തം പാത്രത്തിലും.
എൻ്റെ മുന്നിലിരിക്കുന്ന പാത്രത്തിലേക്ക് ഞാൻ നോക്കി. ഉയരുന്ന നീരാവിക്കൊപ്പം അതിൻ്റെ മണവും കൂടി ഞാൻ ആവാഹിച്ചെടുത്തു. ഹോട്ടൽ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് മടുത്ത എനിക്ക് ഈ മണം തന്നെ മതിയായിരുന്നു. അമ്മായിടെ കൈപ്പുണ്യം പണ്ട് തൊട്ടേ എനിക്കറിയാവുന്നതാണ്. എൻ്റെ മനസ്സ് നിറച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ആദ്യ ഉരുള കഴിച്ചു. എൻ്റെ മുഖത്തെ ഭാവങ്ങൾ മാത്രം മതിയായിരുന്നു അമ്മായിക്ക് സന്തോഷിക്കാൻ.
“ എങ്ങനൊണ്ട് കറിയൊക്കെ?? രുചിയുണ്ടോ? “