അച്ചുവിൻ്റെ അമ്മ എൻ്റെയും 4 [ദുഷ്യന്തൻ] 290

കേട്ടയുടനെ അച്ചു ഹാപ്പി. മുഖത്ത് ഒരു തെളിച്ചം. അതുപിന്നെ എപ്പോഴും അങ്ങനെതനെയാണല്ലോ.
കേക്ക് കട്ട് ചെയ്യാം എന്ന് പറഞ്ഞ ഉടനെ അമ്മു വയറിൽ ഒന്ന് തലോടി. ഇനി ഇതിൽ സ്ഥലമുണ്ടോ എന്ന് നോക്കും പോലെ. പിന്നീട് എന്നെ ഒരു നോട്ടം. തുടർന്ന് മറ്റു കണ്ണുകളും. ഒരു അനുവാദം പോലെ.

“ എന്നാപ്പിന്നെ കേക്ക് കൂടെ തട്ടിയിട്ട് പോകാം ല്ലേ??” അമ്മു.

നിക്കണോ വേണ്ടയോ എന്നൊരു സംശയം ഉണ്ടായില്ല. എൻ്റെ മുഖത്ത് മാറ്റമൊന്നും വരുന്നില്ലെന്ന് കണ്ട ഒരാളുടെ നൂറു വോൾട്ടിൽ കത്തി നിന്ന മുഖം മങ്ങി. അതിൽ എനിക്ക് ഒരു പ്രയാസം പോലെ. അത് കൊണ്ട് ഞാനും സമ്മതിച്ചു. രേവതി പേപ്പർ ബോക്സിൽ പൊതിഞ്ഞ കേക്ക് ടേബിളിൻ്റെ മുകളിൽ വെച്ചു. അതിൽ ഒപ്പം ഇരുന്ന ക്നിഫും അച്ചുവിൻ്റെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു.
Happy Birthday Achu….
Choclate സിറപ്പ് കൊണ്ട് വൈറ്റ് ക്രീമിൻ്റെ മുകളിൽ എഴുതിയത് ഞാൻ വായിച്ചു. ഒപ്പം 22 എന്ന് രണ്ട് 2-ൻ്റെ മെഴുകുതിരിയും.
22 വയസ്സോ?? എനിക്കും ചെറിയൊരു അതിശയം തോന്നി. അവളെ കണ്ടാൽ ഒരു പതിനെട്ട് പത്തൊൻപത്.. സംസാരിച്ചാൽ ഒരു പത്ത് പന്ത്രണ്ട്… അതാണ് കണക്ക്.

നിശബ്ദമായ ഡൈനിംഗ് റൂമിന് മുകളിൽ സീലിംഗ് ഫാൻ പതുക്കെ മൂളി. മൃദുവായ മഞ്ഞ വെളിച്ചം ആ ഇടം മുഴുവൻ നിറഞ്ഞു –
ഞാൻ ഡൈനിംഗ് ടേബിളിന്റെ മൂലയിൽ ഇരുന്നു, എൻ്റെ എതിർവശത്ത്, അച്ചു ഒരു വിചിത്രമായ പുഞ്ചിരിയോടെ ഇരുന്നു, പ്രായത്തിന് തീരെ ചെറുപ്പമായി തോന്നുന്ന ഒരു പുഞ്ചിരി!!! ഒരു പിങ്ക് ഹെയർബാൻഡ് അവളുടെ അയഞ്ഞ ഇഴകളെ പിന്നിലേക്ക് പിടിച്ചു.