അച്ചുവിൻ്റെ അമ്മ എൻ്റെയും 4 [ദുഷ്യന്തൻ] 290

“ നീ കൊള്ളാല്ലോടാ ചെക്കനെ. വന്നിട്ട് കുറച്ച് ആയപ്പോഴേക്കും വീട്ടിലും കേറീത്തുടങ്ങിയോ. ”
ഒരു വഷളൻ ചിരിയോടെ അയാള് ചോദിച്ചു. നോട്ടം എന്നിലേക്കും കൂടെനിന്ന അമ്മുവിലേക്കും ഒക്കെ മുരളി പായിച്ചു. ഏതോ മാട്ട സാധനം അടിച്ച് കേറ്റിയതിൻറെ നാറ്റം ശിരിക്ക് അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു

“ ഇന്ന് പിറന്നാൽ ആണെന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നു. നമ്മളെയൊന്നും വിളിക്കുന്നില്ലേ??? ”
അവിടെ വാതിൽ പടിയിൽ നിന്ന അച്ചുവിനോട് നീട്ടിയൊരു ചോദ്യവും.
അച്ചു എന്തോ പറയാൻ പോയതും രേവതി അവളെ അകത്തേക്ക് കേറ്റി വാതിലടച്ചു. അത് കണ്ടപ്പോ മുരളിയൊന്നു പല്ലിറുമി. എന്നെയൊന്നു അർത്ഥം വെച്ച് നോക്കിയിട്ട് അയാള് നടന്നുപോയി.
ഞാൻ ഒന്നുകൂടെ വീട്ടിലേക്ക് നോക്കിയിട്ട് അമ്മുവിനൊപ്പാം കടയിലേക്കും നടന്നു. നടക്കുന്ന വഴി അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“എന്താടോ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നടക്കുന്നെ??” മൗനം സഹിക്കാതെ ഞാൻ ചോദിച്ചു

“ചേട്ടൻ ഒരു അമൂൽ ബേബി യാ.. കൊറച്ചേലും ധൈര്യം വേണം..” പൊട്ടാസ് പോലെ അവള് നിന്ന് തെറിച്ചു ..

“ അമൂൽ ബേബിയോ?? നിന്നോട് ആരാ പറഞ്ഞത് എനിക്ക് ധൈര്യം ഇല്ലെന്ന്..??” സംശയത്തോടെ ഞാൻ അമ്മുവിനെ നോക്കി

“ പിന്നല്ലാതെ.. വേറെ ആരേലും ആയിരുന്നെങ്കിൽ അയാൾക്കിട്ട് ഒരെണ്ണം കൊടുത്തേനെ. ഇതൊരുമാതിരി ..” എന്നിലുള്ള എല്ലാ വിശ്വാസവും നഷ്ടപ്പെട്ട രീതിയിൽ അമ്മു പറഞ്ഞു.

“ എടീ പെണ്ണേ.. നിനക്കെന്താ . അയാള് വെള്ളമടിച്ച് വല്ലോം പറഞ്ഞതിന് കേറി തല്ലണോ??. അതൊന്നും നമ്മൾ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ പോയാ മതി. ”
ഞാൻ അവളെ പറഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കാൻ നോക്കി.