അടങ്ങാത്ത ദാഹം [Master] [Reloaded] 304

“എന്താ ഒരു മൂഡോഫ് പോലെ?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

“ ഒന്നൂല്ല” അവള്‍ പറഞ്ഞു.

“എന്നാലും.. ഭര്‍ത്താവുമായി വീണ്ടും പിണങ്ങിയോ..” ഇടയ്ക്കിടെ അവള്‍ അവനുമായി ഉടക്കാറുള്ളതുകൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ ചോദിച്ചത്.

സിന്ധു അതേ ഭാവത്തോടെ എന്നെ നോക്കി. പിന്നെ മൂളി.

“എനിക്ക് തോന്നി.. എന്താ കാര്യം”

സിന്ധു മറുപടി നല്‍കാതെ വീണ്ടും ആ കൊഴുത്ത, ഭ്രാന്തുപിടിപ്പിക്കുന്ന കൈകള്‍ പൊക്കി എന്നെ നോക്കാതെ മുടി ഇളക്കി. അവളുടെ കക്ഷങ്ങള്‍ എന്നെ ഭ്രാന്തുപിടിപ്പിച്ചു. കടിച്ചു ചപ്പാന്‍ തോന്നുന്ന കക്ഷങ്ങളും, അവയിലെ രോമങ്ങളും! അവള്‍ക്ക് മറുപടി നല്‍കാന്‍ ഇഷ്ടമില്ല എന്ന് തോന്നിയതോടെ ഞാന്‍ നോട്ടം മാറ്റി ജോലി ചെയ്യുന്നതായി നടിച്ചു. അപ്പോള്‍ അവള്‍ വായ തുറന്നു.

“ഈ ഡ്രസ്സിനു വല്ല കുഴപ്പവും ഉണ്ടോ” അവള്‍ ചോദിച്ചു.

ഞാന്‍ തലപൊക്കി അവളെ അടിമുടി നോക്കി. എന്റെ അണ്ടി ഒലിക്കാന്‍ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

“ഏയ്‌ ഇല്ല.. എന്താ ചോദിച്ചത്”

ആര്‍ത്തിയോടെ അവളുടെ അംഗപുഷ്ടി കോരിക്കുടിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

“ഇത് ഇടണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞ് അയാള്‍ രാവിലെ എന്നോട് ഉടക്കി…” സിന്ധു പകയോടെ പറഞ്ഞു. അവള്‍ക്ക് ഭര്‍ത്താവിനോട് എത്രയധികം വെറുപ്പും ദേഷ്യവും ഉണ്ട് എന്ന് ആ ഭാവത്തില്‍ നിന്നും സ്പഷ്ടമായിരുന്നു. അത് എനിക്ക് നല്‍കിയ ഹര്‍ഷം വര്‍ണ്ണിക്കാന്‍ സാധിക്കില്ല.

“എന്താ പുള്ളി അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്.. ഇത് നന്നായി ചേരുന്നുണ്ടല്ലോ.. ഓറഞ്ച് നിറവും നിന്റെ നിറവും കൂടി വല്ലാത്ത മാച്ചിംഗ്..” ഞാന്‍ തന്ത്രപൂര്‍വ്വം പറഞ്ഞു.

സിന്ധുവിന്റെ മുഖം തുടുത്തു. അവള്‍ ചുണ്ട് മലര്‍ത്തിയിട്ടു ലജ്ജയോടെ എന്നെ നോക്കി. ആ ചോരച്ചുണ്ടിന്റെ മാദകത്വത്തിലേക്ക് ഞാന്‍ ഭ്രാന്തമായ കൊതിയോടെ നോക്കി.

“ഞാന്‍ നല്ല വേഷം ഇടുന്നത് അങ്ങേര്‍ക്ക് പിടിക്കില്ല” അവള്‍ പറഞ്ഞു.

“അതെന്താ അങ്ങനെ? ഭാര്യ നല്ല വേഷം ഇടുന്നതിന് ഇഷ്ടക്കേട് എന്തിന്?..” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

സിന്ധു എന്റെ കണ്ണിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം ഒന്നും മിണ്ടാതെ സീറ്റില്‍ ഇരുന്നു. ഞാന്‍ വീണ്ടും ജോലി ചെയ്യുന്നതായി നടിച്ചു.

“സംശയം” അവള്‍ പറയുന്നത് ഞാന്‍ കേട്ടു.

ഞാനവളെ നോക്കി. അവള്‍ എന്നെത്തന്നെ നോക്കുകയായിരുന്നു.

“കഴിവില്ലാത്തവരുടെ രോഗമാ അത്” അവള്‍ പറഞ്ഞു.