ആദിത്യ അയ്യരുടെയും ആദിലക്ഷ്മി അയ്യരുടെയും ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ 2 [തുണ്ടത്തു എഴുത്തച്ഛൻ] 366

വായുടെ ഉള്ളിലേക്ക് അവളുടെ നാക്ക് അരിച്ചിറങ്ങുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു

എന്റെ നാക്കുമായി കെട്ടുപിണഞ്ഞ അവളുടെ നാവിനു എന്തോ ഒരു സവിശേഷത ഉള്ളത് ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു

കോളേജിൽ വെച്ചു കാർത്തികയെ ചുംബിച്ചപ്പോൾ അവളുടെ നാക്കുമായി നാക്കു പിണഞ്ഞത് പോലെയല്ല

ഒരു പ്രത്യേകം കുഴയലും ഉരവും ഇഴച്ചിലും

കണ്ണുകൾ അടച്ചു ഞാൻ പൂർണമായും അവൾക്കു കീഴടങ്ങി അവളുടെ ചുംബനം ആസ്വദിച്ചു

അവളുടെ നാക്ക് എന്റെ തൊണ്ടയോളം എത്തി എന്റെ ഉൾനാക്കിൽ ഉരസിയ നിമിഷം ഞാൻ നിലകിട്ടാതെ ശക്തമായി കമട്ടി

അവൾ ചുണ്ടുകൾ എന്നിൽ നിന്നും വിടുവിച്ചു മുഖമുയർത്തി

അവളുടെ ചുണ്ടിലും താടിയിലുമെല്ലാം ഞാൻ കമട്ടിയപ്പോൾ തെറിച്ച കൊഴുത്ത ഉമിനീർ നൂല് പോലെ തൂങ്ങി പിടിച്ച് നിൽക്കുന്നു

ഒരു സർപ്പത്തിന്റെ നാവു പോലെ അറ്റം രണ്ടായി പിരിഞ്ഞ അവളുടെ വലിയ നാക്ക് പുറത്തേയ്ക് ഇട്ടവൾ ചുണ്ടുകൾ തുടച്ചു ആ ഉമിനീർ അത്രയും വടിച്ചെടുത്തു

ഇവൾ ആരാണ് യക്ഷിയോ അപ്സരസോ നാഗിനിയോ രക്ഷസോ! നിറമുള്ള കണ്ണുകൾ ജ്വലിപ്പിച്ച്, നാഗത്തിനെ പോലെ ഇരട്ടനാക്ക് ചലിപ്പിച്ച് എന്നെ തന്നെ ഉറ്റു നോക്കിയ അവളുടെ ആ ഘോര രൂപം കണ്ടിട്ട് കിടന്ന കിടപ്പിൽ ഹൃദയഘാതം സംഭവിച്ചു പോകുമെന്ന് പോലും ഞാൻ ചിന്തിച്ചു ഭയപ്പെട്ടു പോയി

ഹൃദയമിടിപ്പ് ഉയർന്നു ഉയർന്നു ഞാനിപ്പോൾ മരിക്കുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി

ശരീരമാസകലം തണുത്തു മരവിച്ച പോലെ തോന്നി

‘ഹിസ്സ്‌സ്സ്’ എന്ന് ഒരു നാഗത്തെ പോലെ ശബ്ദമുണ്ടാക്കി അവൾ വീണ്ടും എന്റെ ശരീരത്തിലെക്ക് ആഞ്ഞു

അവളുടെ സർപ്പനാക്ക് എന്റെ കഴുത്തും നെഞ്ചും നക്കി തുടച്ചു