ആദിത്യ അയ്യരുടെയും ആദിലക്ഷ്മി അയ്യരുടെയും ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ 2 [തുണ്ടത്തു എഴുത്തച്ഛൻ] 366

എന്റെ ആഗ്രഹം മനസിലാക്കിയെന്നോണം മുല്ല മൊട്ടുകൾ പോലെയുള്ള കിരിപ്പല്ലുകൾ കാട്ടി അവളൊന്ന് കുലുങ്ങി ചിരിച്ചിട്ട് ആകാശത്തേയ്ക്ക് നോക്കിയതും ഒരു മിന്നൽ അടിച്ചതും ഒന്നിച്ചായിരുന്നു

ഇവൾ മന്ത്രവാദം പഠിച് രൂപമാറ്റം നടത്തുന്ന ഒരു മനുഷ്യസ്ത്രീയല്ല എന്നത് തീർച്ചയാണ്

പ്രകൃതി പോലും ഇവൾക്ക് വേണ്ടി വഴങ്ങുന്നു

ദേവസ്ത്രീയും, യക്ഷിയും, നാഗിനിയും, രക്ഷസ്സും പ്രാപിക്കുന്നതിനു രീതികളുണ്ട് എന്നാണ് കേട്ടിട്ടുള്ളത്

കാമദാഹം അടങ്ങാത്ത ഇവൾ ദേവസ്ത്രീ അല്ല – അവർ ധൃതഗതിയിൽ രതിയിലേർപെട്ട് ഓർമ്മകൾ മായിച്ചു മടങ്ങും

രുധിരപാനം നടത്താത്ത ഇവൾ യക്ഷിയല്ല – പുരുഷൻ കാമ വലയത്തിൽ അകപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞാൽ ഉടൻ അവർ ആക്രമിക്കും

സത്യം ചെയ്യിക്കാത്ത ഇവൾ നാഗിനി അല്ല – മറ്റൊരാളുമായി വേഴ്ച ഉണ്ടാവില്ല എന്നുള്ള വ്യവസ്ഥയിൽ മാത്രമേ അവർ ബന്ധപ്പെടുകയുള്ളു

ദുർ മരണത്തിലേക്ക് നയിക്കാത്ത ഇവൾ രക്ഷസ്സ് അല്ല – കയ്യിൽ കിട്ടിയാൽ നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ അവർ മരണത്തിലേക്ക് നയിച്ചിരിക്കും

ഇവളാരു? ഉത്തരമില്ലെങ്കിലും അവൾ സമ്മാനിച്ച ഈ അനുഭൂതി, ജീവിതത്തിൽ ആദ്യത്തെ അനുഭൂതി, ഇതിനു വാക്കുകൾ ഇല്ല

മനസാലെ ഞാനിപ്പോൾ ഇവളെ പ്രണയിക്കുന്നത് പോലെ

കാംക്ഷിക്കുന്നത് പോലെ

ഒന്നിന് പിറകെ ഒന്നായി വീണ്ടും മിന്നലുകൾ അടിച്ചു

ആ മിന്നൽ വെളിച്ചത്തിൽ തിളങ്ങിയ അവളുടെ പൊന്നരഞ്ഞാണത്തിന്റെ താഴെ അവളുടെ പൂറു ഞാൻ വെക്തമായി കണ്ടു

രോമാവൃതമായ അവളുടെ കടി പ്രദേശത്തു അവളുടെ പൂറിന്റെ ഇതളുകളോട് ചേർന്നുള്ള രോമങ്ങൾക്കു കട്ടിയും ഉള്ളും കുറവാണ്