ആദിത്യ അയ്യരുടെയും ആദിലക്ഷ്മി അയ്യരുടെയും ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ 2 [തുണ്ടത്തു എഴുത്തച്ഛൻ] 366

തൊഴുതു വണങ്ങി ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു മുകളിലെത്തി

 

 

 

തോൾസഞ്ചി മേശപ്പുറത്തു നിന്നും എടുതിട്ട് ഞാൻ നടന്നു ഊട്ടുപുര മാളികയുടെ ഉള്ളിൽ കയറി നോക്കി

അകത്തളത്തിലെ പോലെ തന്നെ ഊട്ടുപുരയുടെ ഉള്ളിലും ആരുമില്ല

മറുവാതിൽ വഴി ഞാൻ അടുക്കളയിൽ കയറിയപ്പോൾ ചേച്ചി തേങ്ങ തിരുമ്മുകയാണ് അവിടെ

 

 

 

“ഓ കൊച്ചുതമ്പുരാന് ഇറങ്ങാറായി അല്ലേ

നീ ഊട്ടുപുരയിലേക്ക് ഇരുന്നോ ഞാനീ തേങ്ങ കുറച്ചുകൂടെ തിരുമ്മിയിട്ട് അവല് കൊണ്ട് തരാം” ചേച്ചി വാത്സല്യത്തോടെ പറഞ്ഞു

 

 

 

“ഇങ്ങ് തന്നേയ്ക്കു ചേച്ചി ഞാൻ ഇവിടെ നിന്നു കഴിച്ചോളാം

ഇനിയിപ്പോ ഇരിക്കാനൊന്നും നേരമില്ല” തോൾസഞ്ചി അടുക്കളയിലെ പാതകത്തിൽ വെച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു

 

“കണ്ടംപോത്തിനെ പോലെ പാതിരാമഴയത്തു കിടന്നപ്പോ ഓർത്തില്ലായിരുന്നോ രാവിലെ പോകാനുള്ളതാണ് എന്നു

എന്നാലും നിനക്ക് പനി പിടിച്ചില്ലല്ലോ എന്നുള്ളതാണ് അതിലൊക്കെ അത്ഭുതം” ചേച്ചി തേങ്ങാപ്പീര തൂത്തു കൂട്ടി നനച്ച അവലിരുന്ന പാത്രത്തിലേക്ക് ഇട്ടു ഇളക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

 

 

 

“എന്റെ പൊന്ന് ചേച്ചി ഉണ്ടായത് എന്താണെന്ന് കേൾക്കാൻ പോലും ചേച്ചിക്ക് സൗകര്യമില്ല

ചേച്ചിക്ക് തോന്നുന്നത് തന്നെ വിശ്വസിച്ചോളൂ

ഞാൻ ഇറങ്ങുന്നു

പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ഇനി വേണം എന്നില്ല” ഞാൻ ഇത്തിരി ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു

എന്നിട്ട് സഞ്ചി എടുക്കാൻ ഒരുമ്പെട്ടു

 

“ഹാ നിൽക്കട

ഉള്ളത് പോലും ഇല്ലാത്തത് പോലും പാതിരാത്രിക്ക് വീടിനു വെളിയിൽ ഉള്ള സഞ്ചാരം ഒന്നും ശെരിയല്ല ചെറുക്കാ