ആദിത്യ അയ്യരുടെയും ആദിലക്ഷ്മി അയ്യരുടെയും ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ 3 [തുണ്ടത്തു എഴുത്തച്ഛൻ] 267

നോക്കെടാ പൊട്ടാ, ഇപ്പോ കഴിയും

ഓഹ് എനിക്കെങ്ങും കാണേണ്ട

അതെന്താ?

തമ്പ്രാൻ വാണം വിട്ടില്ലേ? ആശ്വാസം ആയില്ലേ?

ആ അതൊക്കെ ആയി. അപ്പോ നീയോ?

വേണ്ട. നമ്മളിതെത്ര കണ്ടിരിക്കുന്നു.

ഏഹ്? എടാ ഭയങ്കരാ

ഞങ്ങൾ അന്യോന്യം നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കഥകളി അവസാനിപ്പിച്ചു. കാടിന്റെ വിടവിലൂടെ വീണ്ടും ഞാൻ നോക്കിയപ്പോൾ കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ താര ഒരു ഒറ്റമുണ്ട് മാറോളം കെട്ടി നില്കുന്നു. നനഞ്ഞ മുടി പുറത്തിന്റെ പകുതിയോളം അഴിച്ചിട്ട്, അലക്കിയ തുണികൾ എല്ലാം തോളിൽ ഇട്ട്, തേക്കിലയിൽ പൊതിഞ്ഞ സോപ്പ് കയ്യിലെടുത്, മെല്ലെ മെല്ലെ അവൾ നടന്നു അകന്നു.

അവൾ നടന്നു നീങ്ങിയപ്പോൾ മുണ്ടിന് മുകളിലൂടെ നിഴലിച്ച അവളുടെ ചന്തി നോക്കി ഞാൻ നേരത്തെ കണ്ട അവളുടെ നഗ്നശരീരം ഓർത്തെടുത്തു. താര വെറുമൊരു സുന്ദരി അല്ല. ഒരു രതിദേവത തന്നെയാണ്. എന്തൊരു സൗന്ദര്യം. നെയ്യും കൊഴുപ്പുമാണ് അവളുടെ മുലകളിലും വയറിലും ചന്തിയിലും തുടയിലുമെല്ലാം. പക്ഷെ അവൾ ഒരു തടിച്ചിയില്ല. ദുർമേധസ്സ് നിറഞ്ഞ ചില കോവിലകത്തെ കൊച്ചമ്മമാരെ പോലെയല്ല.

താരയുടെ ശരീരത്തിൽ കൊഴുപ്പും മുഴുപ്പും അളന്നു കുറുക്കി ചാർത്തിയത് പോലെയാണ്. മനോഹരി. അവളുടെ പുഞ്ചിരിക്കു പോലും മനം മയക്കുന്ന വശ്യതയാണ്. ആ നടപ്പ് പോലും ഗജഗമനം ആണു. പെട്ടെന്ന് എവിടെ നിന്നോ ഒരു ചോദ്യം എന്റെ മനസ്സിൽ ഓടിയെത്തി. “ഒരുപക്ഷെ അതൊക്കെ തന്നെയാണ് അവളുടെ ആയുധം എന്നായിക്കൂടാ എന്നുണ്ടോ?”

അങ്ങനെ എങ്കിൽ, അവളുടെ സൗന്ദര്യവും വശ്യതയും കാമോദീപമായ ചലനങ്ങളും അവൾ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നത് ദുർമന്ത്രവാദം നടത്താനുള്ള ഇരകൾക്കു വേണ്ടിയാവാനേ തരമുള്ളൂ. ശേഖരൻ എന്നെ ഒരു കുഴിയിൽ ചാടിക്കാൻ കൊണ്ടുവന്നത് ആവാനുള്ള തരമില്ല താനും. ഞാൻ ചോദ്യോത്മകമായി അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. ചെറിയൊരു പരിഭ്രമത്തോടെ അവൻ എന്നോട് ചോദിച്ചു