ആദിത്യ അയ്യരുടെയും ആദിലക്ഷ്മി അയ്യരുടെയും ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ 3 [തുണ്ടത്തു എഴുത്തച്ഛൻ] 267

വിരലിൽ കുത്തി നടക്കുന്ന പരുവത്തിൽ ഒച്ചയുണ്ടാക്കാതെ നീങ്ങി അകത്തളത്തിലെ പടിയിൽ ഇരുന്നു ചുറ്റുവട്ടം ഒക്കെ ഒന്ന് വീക്ഷിച്ചു. എന്നിട്ട് ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത മട്ടിൽ ഉമ്മറത്തു വന്നു വിളക്കിന്റെ അടുത്ത് ഇരുന്ന് ഗായത്രി ജപിക്കാൻ തുടങ്ങി

ഓം ഭുർ ഭുവ സ്വ തത് സവി തുർ വരേണ്യം,

ഭർഗോ ദേവ സ്യ ധീമഹി,

ധീയോ യോ ന പ്രചോദയാത്

ഓം ഭുർ ഭുവ…..

പ്രകടനം ഇത്തിരി കാര്യമായിട്ട് നടത്തിയിട്ടും അച്ഛൻ ഗൗനിക്കുന്ന ഭാവമില്ല. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മയും ചേച്ചിയും പടികയറി വരുന്നു. വലിയമ്പലത്തിൽ പോയ മട്ടുണ്ട്. എന്നെ തന്നെ രൂക്ഷമായി നോക്കികൊണ്ട് അവർ എന്നെ കടന്ന് പോയി. ഞാൻ പതിയെ ജപം അവസാനിപ്പിച്ചു. രാത്രി പുറത്തു ചാടാനുള്ള പദ്ധതി മനസ്സിലിട്ടു പെരുക്കി പെരുക്കി കഞ്ഞിയും കുടിച്ചിട്ട് മുറിയിൽ കേറി കസവ് ചാരി.

ആ സമയത്തും കുടിക്കാനുള്ള വെള്ളം എന്നും കൊണ്ട് വെച്ചിരുന്നത് ചേച്ചി ആയിരുന്നു. അതിവിദഗ്ദമായി കള്ളയുറക്കം നടിച്ചു കട്ടിലിൽ കിടന്ന എന്റെയടുത്തുള്ള മേശപ്പുറത്തു മൊന്ത കൊണ്ടു വെച്ചിട്ട് എന്നെ ഒന്ന് പാളി നോക്കികൊണ്ട് റാന്തലുമായി നടന്ന് നീങ്ങിയ ചേച്ചിയെ ഞാൻ ഒളികണ്ണാലെ കണ്ടു. രാത്രിയിൽ മതില് ചാടി മൂപ്പന്റെ കുടിയിൽ പോവുന്നത് മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് ശേഖരന്റെ സിഗ്നൽ കിട്ടാൻ ഞാൻ കാതോർത്തു കിടന്നു.

കുക്കുറൂ കുക്കുറൂ കുർർർർ

കുർർർർർ കുക്കുറൂ കുർർർർർ

കുർർർർ കുക്കുറൂ കുക്കുറൂ കുർർർർ

ശേഖരൻ എത്തിയെന്നു ഉറപ്പായി. ഞാൻ കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുനേറ്റു. മുറിയിൽ നിന്നും ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ എഴുനേറ്റ് മുകപ്പിൽ എത്തി. കൈവരിയുടെ അപ്പുറത്തേക്ക് കാലെടുത്തു വെച്ചു വശത്തുള്ള പാത്തിയിൽ ചവിട്ടി നിന്നു. മുറ്റത്ത്‌ അടുക്കി വെച്ചിരുന്ന വൈക്കോൽ കൂനയിലേക്ക് എടുത്തു ചാടി.