ആദിത്യന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളും വിദ്യ ടീച്ചറും [Rincy Joseph] 843

അല്ലേലും ഞാൻ തെറ്റ് ഒന്നും ചെയ്തില്ലല്ലോ ഒന്ന് ഒരു കുട്ടിയെ സഹായിക്കാൻ നോക്കി പക്ഷേ അത് നടന്നില്ല അത്രയും അല്ലേ ഉള്ള ഞാൻ മനസ്സിൽ അങ്ങനെ ഒക്കെ ഓർക്കാൻ തുടങ്ങി പക്ഷേ മിക്കവാറും എല്ലാരുടെ കുത്ത് വാക്കും കളിയാക്കലും ഒക്കെ കേൾക്കേണ്ടി വരുമാരിക്കും എന്റെ ജോലി നാളെ മുതൽ എന്നെ പിരിച്ചു വിടും ആയിരിക്കും ഞാൻ അങ്ങനെ ഒക്കെ ഓർത്തു രാവിലെ ടെസ്റ്റ് പേപ്പർ കഴിഞ്ഞാൽ ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം കറക്റ്റ് ചെയ്തു പേപ്പർ തിരിച്ചു കൊടുക്കും എന്റെ ഉള്ളു അതൊക്കെ ഓർത്തു ആകെ പൊള്ളുന്നുണ്ടാരുന്നു..

നാളത്തെ ദിവസം ഒന്ന് നേരം പുലരാതെ ഇരുന്നെങ്കിൽ നാളെ ജാസ്മിൻ മിസ്സ് വരാതെ ഇരുന്നെങ്കിൽ സാധാരണ ഉള്ള ഏതൊരു കുട്ടിയെ പോലെയും ഞാനും ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങി എന്റെ അവസ്ഥ അങ്ങനെ ആയിരുന്നു സമയം കടന്നു പോയി ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു നേരം പുലർന്നു

ഞാൻ എന്നത്തെയും പോലെ കുളിച്ചു റെഡി ആയി ഡ്രസ് മാറി ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിലേയ്ക്ക് നടന്നു എന്റെ കണ്ണൊക്കെ ഉറങ്ങിയിട്ട് ഇല്ല എന്ന് കണ്ടാൽ തന്നെ അറിയാം ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിൽ ഞാൻ ബസ്സ് താമസിച്ചു വന്നെങ്കിൽ അല്ലേൽ ബസ്സ് ക്യാൻസൽ ആയെങ്കിൽ അല്ലെങ്കിൽ എന്തേലും ഹർത്താൽ വന്നെങ്കിൽ കോളേജ്കത്തി പോയെങ്കിൽ എന്നൊക്കെ ഒരു കോളേജ്ടീച്ചർ ആയ ഞാൻ ആശിക്കാൻ തുടങ്ങി എന്റെ ആ മോഹങ്ങളെ ഒക്കെ കാറ്റിൽ പാറിച്ചു കൊണ്ട് കോളേജ്ബസ്സ് വന്നു അടുത്ത്

എന്റെ ഹൃദയം ഒരു ഹാർട്ട് അറ്റാക്ക് വക്കിൽ എത്തിയ പോലെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു

എന്റെ അവസ്ഥ വല്ലാത്തത് ആയിരുന്നു ബസ്സ് വന്നപ്പോൾ എന്റെ മുഖം എന്തോ പോലെ തന്നെ ആയിരുന്നു ഞാൻ ബസ്സിലേയ്ക്ക് കയറിയപ്പോൾ അതിൽ ഉള്ള കുറച്ച് ടീച്ചേഴ്സ് ഒക്കെ എന്നെ വല്ലാതെ നോക്കുന്നുണ്ട് ചിരിച്ചോണ്ട് ടീച്ചേഴ്സ് മുന്നിൽ ആണ് ഇരിക്കുന്നത് ഞാൻ അവർക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ നേരെ നടന്നു പുറകിൽ ഒരു സീറ്റിൽ ആദിത്യൻ ഇരിപ്പുണ്ട് ഞാൻ അവന്റെ അടുത്ത് പോയി ഇരുന്നു പക്ഷേ അവരുടെ ആ ആക്കിയുള്ള ചിരി കൂടി ആയപ്പോൾ എന്റെ മൊത്തം കോൺഫിഡൻസും തറയിൽ വീണു ചിന്നി ചിതറിയിട്ടുണ്ടാരുന്നു