അടിവാരം 3 [രജനി കന്ത്] 142

നിന്നോടും മക്കളോടും തെല്ലെങ്കിലും സ്നേ
ഹമുണ്ടെങ്കിൽ അവനീ പണിക്കു പോകുമോ…? പണത്തോട് മാത്രമേ അവ
ന് സ്നേഹമുള്ളൂ… അവൻ വനം കയ്യേറി വീടുവെച്ചതും കൃഷി ചെയ്തതും ഞാൻ കണ്ണടച്ചത്കൊണ്ടാ…. പക്ഷേ അവന് അതൊന്നും പോരാ… പെട്ടന്ന് കാശുകാ
രനാകണം…..
ഒരേ സഭക്കാരൻ ആണല്ലോന്ന് കരുതി കേസ്സിന് ബലം കുറച്ചാ എഴുതികൊടുത്തി
രിക്കുന്നത്…. അതുകൊണ്ട് ഏഴു കൊല്ലം
ശിക്ഷ കിട്ടണ്ടത് രണ്ടു കൊല്ലം ആയിട്ടെങ്കി
ലും കുറയും….

ഇത്രയും കേട്ടതോടെ അച്ചാമ്മ വിതുമ്പി കരയാൻ തുടങ്ങി….
” എന്റെ സാറെ സാറ് പറഞ്ഞതാ സത്യം…
എന്നോടും മക്കളോടും തരിപൊലും സ്നേ
ഹം അങ്ങേർക്ക് ഇല്ല…. ഉണ്ടങ്കിൽ ഞങ്ങളെ
ഈ കാട്ടുമുക്കിൽ കൊണ്ടുവന്നിട്ടിട്ട് ഇങ്ങ
നെ ചെയ്യോ… ഞാൻ ഇനി മക്കളേം കൊണ്ട്
എന്തു ചെയ്യും…. പാലായ്ക്ക് പോകാമെ
ന്നു വെച്ചാൽ അങ്ങോട്ടു കേറാൻ പറ്റാത്ത
അവസ്ഥയിൽ ആക്കിയിട്ടാ പോന്നത്…
ഇയാളുടെ കൂടെ ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങിയതി
ൽ പിന്നെ മനസമാധാനം എന്താന്ന് ഞാൻ
അറിഞ്ഞിട്ടില്ല…. ”

ഇത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് തല കുനിച്ചിരുന്നു കരയുന്ന അച്ചാമ്മയെ ആകെ മൊത്തം ഒന്നുനോക്കിയ മാത്തപ്പൻ മനസ്സിൽ കരുതി

…. ഒരിക്കലും ഈ മൊതലിനെ ദാസന്
കൊണ്ടു നടന്ന് വിൽക്കാൻ കൊടുക്കരുത്..
ഇത് എനിക്ക് മാത്രമുള്ളതാണ്… ഞാൻ മാത്രമേ ഈ മുന്തിരിച്ചർ മോത്തിക്കുടിക്കാ
ൻ പാടുള്ളു…..

“ഹേയ്… അച്ചാമ്മേ….? എന്തായിത്…..
കരയാതെ…. അവനില്ലെങ്കിലും നീയും മക്കളും അനാഥരകത്തില്ല…. ഞാനില്ലേ ഇവിടെ….”

നല്ലൊരു വക്കീലിനെ വെച്ച് തോമസ്കുട്ട്യേ
ജാമ്മ്യത്തിൽ പുറത്തിറക്കാമെന്നുള്ള ഓഫാറും കൊടുത്തു അച്ഛാമ്മയെ മാത്തപ്പൻ യാത്രയാക്കി….

അടുത്തദിവസം ഉച്ചകഴിഞ്ഞ നേരത്ത്