അടുക്കളയിൽ നിന്ന് അരങ്ങിലേക്ക് [മുല്ല] 233

ബെഡിൽ കിടത്തിട്ട് ഞാൻവേഗം അവിടെന്ന് ഹാളിലേക്ക് നടന്നു. മോനേ പോവണോ അവിടെ ഇരിക്ക്. ഹാളിൽ ചരിയിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന വലിയ ബെഞ്ചുണ്ട് അതിലേക്ക് ഇരുന്നു. കുഞ്ഞമ്മ ഇട്ടിരുന്ന ചുരിദാർ അഴിച്ച് ഒരു നൈറ്റിയിട്ട് ഹാളിലേക്ക് വന്നു നൈറ്റി ശെരിക്കും താഴ്തിട്ട് പോലുമില്ല

ഇട്ടിരുന്ന ലെഗിൻസ് പാന്റിന്റെ മുകളിൽ നൈറ്റിയിട്ട്. അവരെന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. കുഞ്ഞമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നതും അവരെ സഹായിക്കുന്നതും അവരുടെ മുഴുത്ത ശരീരം കാണാൻ വേണ്ടിയാണെങ്കിലും. അവരുടെ ശരീരത്തിൽ ഇതുവരെ തൊട്ടിട്ടില്ല. അവരെന്നെ ചേർത്ത് പിടിക്കുമ്പോൾ പോലും ഞാൻ ചെറിയ അകലം പാലിച്ചിരുന്നു. ഒരു ദിവസം അവർ ചോദിക്കുകയും ചെയ്തു.

നീന്നക്കും എന്റടുത്തു വെറുപ്പാണോ. അതെന്താ ഇല്ല ഞാൻ ഇങ്ങനെ അടുത്ത് വരുമ്പോൾ നീ ഒഴിഞ്ഞു മാറുന്നപോലെ തോന്നി അതാ.. അയ്യോ അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ല ഞാൻ എന്തിനു കുഞ്ഞമ്മയെ വെറുക്കണം. കുഞ്ഞമ്മക്ക് ഇഷ്ട്ടമുള്ള ആൾക്കൊപ്പം പോയത് അത്രെ വലിയ തെറ്റൊന്നും ഇല്ല.

“ഹാലോ ഇതേത് ലോകത്താ ഇവിടെ ഒന്നും ഇല്ലേ. ങ് ങേ..

നീ ഇതെന്താ ആലോചിച്ചു കൂട്ടുന്നെ. ഒന്നുല്യാ..

ഡോക്ടർ എന്ത് പറഞ്ഞു. മ്മ് എന്നും പറയാറുള്ളത് തന്നെ. തല സ്കാനിംഗ് ചെയ്യാനായിരുന്നു പോയത് എന്നിട്ട്.. അത് മോനെ ഓപ്പറേഷൻ വേണമെന്ന്. തലചോറിലേക്ക് രക്തോട്ടമില്ലന്ന്.. എങ്കിൽ ഓപ്പറേഷൻ ചെയ്തൂടെ. അതിന് 1.25വേണം. ഇരുപത്തിയാഞ്ചോ.

പോടാ ഒരു ലക്ഷം ഇരുപത്തിയഞ്ചു ആയിരം. അത് ഉടനെ നടത്തിയാൽ ഒരു പക്ഷേ ഇത്രെയും നാള് കഷ്ട്ടപെട്ടതിനു ഫലമുണ്ടാകു.. ഇല്ലേങ്ങിൽ..കുഞ്ഞമ്മ കൈ രണ്ടും കണ്ണിൽ പൊത്തി പൊട്ടികരഞ്ഞു.. ഞാൻ ഇതുകണ്ടു എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ. കുഞ്ഞമ്മയെ നോക്കി.. പിന്നെ എവിടെന്നോ കിട്ടിയ ധൈര്യത്തിൽ ഞാൻ എന്റെ കൈ കുഞ്ഞമ്മയുടെ തോളിൽ വെച്ചു.പതിയെ തട്ടി.