“എന്താടീ നിനക്ക്? നല്ല രസമല്ലേ?” അച്ഛൻ കിതപ്പോടെ ചോദിച്ചു.
“നല്ല രസമോ? ആഹ്ഹ്… എന്റെ എല്ലൊടിയും. മതിയെന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ?” അമ്മയുടെ ശബ്ദം നേർത്തു.
അച്ഛൻ ചിരിച്ചു. “അതൊന്നും പറ്റില്ല. കുറച്ചുകൂടി.”
“അയ്യോ, ഉണ്ണി എണീക്കും,” അമ്മയുടെ ശബ്ദത്തിൽ നേരിയൊരു പരിഭ്രമം.
അച്ഛന്റെ ചലനങ്ങൾ ഒരു നിമിഷം നിന്നു. “അവൻ ഉറങ്ങുവല്ലേ? എപ്പോഴും ഉറക്കമല്ലേ അവന്.”
“അതല്ല, സമയം ഒരുപാടായി. നേരം വെളുത്തു. ആഹ്ഹ്… എന്റെ നടുവൊടിഞ്ഞു.”
അച്ഛൻ വീണ്ടും ചലിച്ചുതുടങ്ങി, കൂടുതൽ വേഗത്തിൽ. കട്ടിലിന്റെ ഞരങ്ങൽ ശബ്ദം കൂടി. ഉണ്ണി ശ്വാസം അടക്കിപ്പിടിച്ച് കിടന്നു. അവന്റെ ഹൃദയം വേഗത്തിൽ മിടിച്ചു. എന്താണ് അവിടെ നടക്കുന്നതെന്ന് അവന് പൂർണ്ണമായി മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും, അതൊരുതരം രഹസ്യമാണെന്നും താൻ അത് കാണരുതെന്നും അവനറിയാമായിരുന്നു.
അമ്മയുടെ ഞരക്കങ്ങൾ കൂടിവന്നു. “ആഹ്ഹ്… ആഹ്ഹ്… ശ്ശോ… മതി… നിർത്ത്.”
അച്ഛൻ ഒരുതരം മൂളലോടെ ചലനം തുടർന്നു. അവന്റെ ചെവിയിൽ അച്ഛന്റെ കിതപ്പ് വ്യക്തമായി കേട്ടു. ഒരു നിമിഷം, അച്ഛന്റെ പുറംഭാഗം കൂടുതൽ ഉയർന്നു, പിന്നെ താഴേക്ക് അമർന്നു. അതൊരു അവസാനത്തെ ചലനമാണെന്ന് അവന് തോന്നി.
“ഹൂഹ്…” അച്ഛൻ ഒരു ദീർഘശ്വാസം വിട്ടു. ശരീരം അമ്മയുടെ മേൽ അയഞ്ഞു.
അമ്മയുടെ നേർത്തൊരു തേങ്ങൽ വീണ്ടും. “കഷ്ടം. എണീറ്റ് പോയേ.”
“എന്താടീ, ഒരു സുഖം കിട്ടിയപ്പോൾ?” അച്ഛൻ ചിരിച്ചു.
“സുഖമോ? എന്റെ ജീവൻ പോയി,” അമ്മ നെടുവീർപ്പിട്ടു. “എത്ര നാളായി ഒരു സ്വസ്ഥമായി ഉറങ്ങിയിട്ട്?”
