അച്ഛൻ അമ്മയുടെ മേൽ നിന്ന് പതിയെ എഴുന്നേറ്റു. പുതപ്പ് ചെറുതായൊന്ന് നീങ്ങി. അച്ഛന്റെ നഗ്നമായ പുറംഭാഗം ഉണ്ണി കണ്ടു. ഒരു നിമിഷം മാത്രം. അച്ഛൻ വേഗം പുതപ്പിനുള്ളിലേക്ക് വലിഞ്ഞു.
“എന്താടി, നിനക്ക് വയസ്സായോ? ഒരു സുഖവുമില്ലേ നിനക്ക്?” അച്ഛന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ചെറിയൊരു പരിഭവം.
“വയസ്സായില്ലേ? ഈ വയസ്സുകാലത്ത് ഈ കോപ്രായം കാണിക്കുന്നതിന് ഒരു പരിധിയില്ലേ?” അമ്മയുടെ ശബ്ദത്തിൽ നേരിയൊരു ദേഷ്യം.
“ഹാ! അതിനൊക്കെ ഒരു സമയമുണ്ട്. അത് കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ എപ്പോഴാ?” അച്ഛൻ ചിരിച്ചു.
“ഈശ്വരാ… എന്റെ പൊന്നുമോൻ എണീക്കും,” അമ്മ വേഗം പറഞ്ഞു.
ഉണ്ണി കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു. ഉറങ്ങുകയാണെന്ന് വരുത്തി. അവന്റെ ഹൃദയം ഇപ്പോഴും വേഗത്തിൽ മിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്താണ് അവർ ചെയ്തതെന്ന് അവനറിയില്ലായിരുന്നു, പക്ഷേ അത് മുതിർന്നവർ മാത്രം ചെയ്യുന്ന എന്തോ ഒന്നാണെന്ന് അവനറിയാമായിരുന്നു.
“അവൻ ഇപ്പൊഴും ഉറക്കമാണ്. അവനൊന്നും അറിയില്ല,” അച്ഛൻ പതിയെ പറഞ്ഞു.
“അറിയില്ലെന്നോ? അവൻ വലുതായി. പത്തൊൻപത് വയസ്സായി.”
“എന്റെ പൊന്നോ, അവനെത്ര വയസ്സായാലും ഈ കാര്യത്തിലൊക്കെ അവൻ കൊച്ചുകുട്ടിയാണ്. അവനൊന്നും അറിയില്ല,” അച്ഛൻ ഉറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു.
ഉണ്ണിക്ക് നാണക്കേട് തോന്നി. താൻ ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയല്ലെന്ന് അവനറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ ഈ കാര്യത്തെക്കുറിച്ച് തനിക്ക് ഒന്നുമറിയില്ലെന്നത് സത്യമാണ്.
“നീ എണീറ്റ് പോയി കുളിക്കാൻ നോക്ക്. നേരം ഒരുപാടായി,” അമ്മ പറഞ്ഞു.
അച്ഛൻ പുതപ്പ് മാറ്റി എഴുന്നേറ്റു. അവന്റെ ചെവിയിൽ അച്ഛന്റെ കാലടി ശബ്ദം കേട്ടു. ബാത്റൂമിന്റെ വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം, പിന്നെ അടയുന്ന ശബ്ദം.
