അവൻ പതിയെ മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് നടന്നു. അടുക്കളയിൽ നിന്ന് പാത്രങ്ങളുടെ ശബ്ദം കേട്ടു. അമ്മ ചായ ഉണ്ടാക്കുകയായിരിക്കും. അവൻ പതിയെ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു.
“മോൻ എണീറ്റോ?” അമ്മ അവനെ കണ്ടതും സ്നേഹത്തോടെ ചോദിച്ചു.
അവൻ തലയാട്ടി. അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ അവന് കഴിഞ്ഞില്ല. അവന്റെ മനസ്സിൽ ഇപ്പോഴും ആ കാഴ്ച മായാതെ കിടക്കുന്നു.
“എന്താ മോനേ, ഒരു ക്ഷീണം പോലെ?” അമ്മ അവന്റെ അരികിലേക്ക് വന്നു, നെറ്റിയിൽ തൊട്ടുനോക്കി.
“ഒന്നുമില്ലമ്മേ,” അവൻ പതിയെ പറഞ്ഞു.
“ചായ കുടിക്ക്. അച്ഛൻ കുളിക്കുകയാണ്,” അമ്മ അവന് ചായ നൽകി.
അവൻ ചായ വാങ്ങി, പതിയെ കുടിച്ചു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ തറയിൽ തങ്ങിനിന്നു. എന്താണ് താൻ ഇപ്പോൾ കണ്ടതെന്ന് അമ്മയോട് ചോദിക്കാൻ അവന് കഴിഞ്ഞില്ല. ആ ചോദ്യം അവന്റെ തൊണ്ടയിൽ കുരുങ്ങിനിന്നു.
“ഇന്ന് നേരത്തെ എണീറ്റല്ലോ?” അമ്മ ചിരിച്ചു.
അവൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
“എന്താ മോനേ, വായ തുറന്ന് എന്തെങ്കിലും പറ,” അമ്മ അവന്റെ തലയിൽ തലോടി.
“ഒന്നുമില്ലമ്മേ,” അവൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
“അവൻ എണീറ്റോ?” അച്ഛൻ ബാത്റൂമിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിവന്നു. ഒരു തോർത്ത് ഉടുത്ത്, തല തുവർത്തിക്കൊണ്ട്.
അച്ഛന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ ഉണ്ണിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. അവന്റെ കണ്ണുകൾ തറയിൽ തങ്ങിനിന്നു.
“എന്താടാ, ഇന്നൊരു മൗനം?” അച്ഛൻ ചിരിച്ചു.
“അവന് ചായ കൊടുത്തു,” അമ്മ പറഞ്ഞു.
അച്ഛൻ ചായ എടുത്ത് കുടിച്ചു. “ഇന്ന് പോകണ്ടേ?”
“ഇന്ന് ഞായറാഴ്ചയല്ലേ അച്ഛാ,” ഉണ്ണി പതിയെ പറഞ്ഞു.
അച്ഛൻ ചിരിച്ചു. “ഓഹോ, ഓർമ്മയില്ലാതായി. വയസ്സായില്ലേ?”
