അറിയാൻ പറ്റാതെ അതിജീവനം [Ajitha] 112

അവൾക്കു ബോധം വരുമ്പോൾ അവൾ കാണുന്നത് ഒരാൾ തന്റെ അടുത്ത് ഇരിക്കുന്നു. കറുത്തിരുണ്ട ഉരുണ്ട പേശികൾ ഉള്ള ഒരാൾ, അയാളുടെ കഴുത്തിൽ എന്താക്കെയോ മുത്തുകൾ കൊണ്ട് അലങ്കോളമായി കെട്ടിയ മല. താഴെ അയാളുടെ അരയെയും കുണ്ണയെയും മാത്രം മറക്കുന്ന മരത്തോല് പോലുള്ള ഏന്ധോ ഒരു സാധനം, കൈയ്യിൽ മരക്കൊമ്പ് കോർപ്പിച്ച കുന്തം. കണ്ടിട്ട് ഏതോ ഗോത്ര വർഗ്ഗക്കാരാണെന്ന് അവൾക്കു തോന്നി. അവൾ എണീക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അയാൾ ചാടി എണീറ്റിട്ട് കുന്തം അവളുടെ നേർക്കു വീശി. അവൾ വല്ലാതെ ഭയന്ന്.

” ഐയ്യോ എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ, ”

അയാളുടെ നേർക്കു കൈ കൂപ്പിക്കൊണ്ട് അവൾ കേണപേക്ഷിച്ചു. കൈ കൂപ്പിയതുകൊണ്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു, അയാൾ കുന്തം മാറ്റി. അയാൾ ആഗ്യം കാണിക്കാൻ തുടങ്ങി. അതിൽ നിന്നും അവൾക്ക് കുറച്ചൊക്കെ കാര്യങ്ങകൾ മനസ്സിലായി. അയാളുടെ വിചാരം അവൾ അവിടെയുള്ളവരെ കൊല്ലാൻ വന്നതാണെന്നാണ്. അതുകൊണ്ട് വേഗം പൊക്കോണം എന്നാണ്. അവളും തിരിച്ചു അയാളോട് ആഗ്യ ത്തിൽ അവളും മറുപടി പറഞ്ഞ് കൊടുത്തു,

അവൾ കൊല്ലാനൊന്നും വന്നതല്ല, അറിയാതെ വന്നു പോയതാണെന്ന് ഒക്കെ. അയാൾക്ക്‌ കാര്യം പിടികിട്ടിഎന്ന് തോന്നുന്നു. അവൾക്കു തോന്നി ആരോ ഇവിടെ വന്നിട്ട് എന്താക്കെയോ ചെയ്താണ് അതുകൊണ്ടാണ് ഇവർ പേടിക്കുന്നതെന്നു അയാൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. അവൾക്കു പേടിയുണ്ടെങ്കിലും വിശപ്പ്‌ സഹിക്കാൻ പറ്റാതെ അവൾക്കു എന്ധെങ്കിലും കഴിക്കാൻ തരുമോന്നു അവൾ ചോദിച്ചു. അയാൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവിടെനിന്നും പോയി.

അൽപനേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അയാൾ അവിടേക്കു വന്നിട്ട് കൈയ്യിൽ കുറച്ചു ഫ്രൂട്സ് ഉണ്ട്‌. അത് അവൾക്കു നേരെ നീട്ടി. അത് അവൾ ആർത്തിയോടെ കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ട്. അയാളോട് ചോദിച്ചു ഈ ദ്വിപിൽ വേറെ ആരൊക്കെയുണ്ട് എന്ന്. ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നവരെ നിങ്ങളുടെ ആളുകൾ വന്നു കൊന്നു. കൂട്ടത്തിൽ അയാളുടെ ഭാര്യയെയും മകളെയും കൊന്നു. ഈ ദ്വിപിൽ ഇപ്പോൾ മനുഷ്യനായി അയാൾ മാത്രമേ ഒള്ളൂ എന്നാണ് അയാൾ ആഗ്യം കാണിച്ചത്.

The Author

2 Comments

Add a Comment
  1. ഇതെന്താ വീണ്ടും 🤔🤔

  2. ഇതുതന്നെയല്ലേ ഇന്നലെ പോസ്റ്റിയത്

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *