അജിതയുടെ ബാംഗ്ളൂർ ജീവിതം [Joel] 4271

എന്താ കണ്ണാ നീ അമ്മയെ പറ്റി മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നത് …..നിങ്ങളില്ലാതെ ഇനിയൊരു ജീവിതമോ…..അമ്മയെ ഇങ്ങനെ നീ ഇനി വിഷമിപ്പിക്കരുത്…….

സോറി അമ്മേ…….ചേച്ചി കുറച്ചു ദിവസം മുൻപ് ഫോണ്‍ ചെയ്തപ്പോള്‍ സൂചിപ്പിച്ചു…അപ്പോളതു ശരിയാണെന്നു എനിക്കും തോന്നി. അതാ ഞാന്‍ പറഞ്ഞത്……സോറി അമ്മേ സോറി….അവളുടെ കണ്ണീരൊപ്പികൊണ്ടു അവന്‍ പറഞ്ഞു….

https://i.pinimg.com/originals/25/1a/99/251a99e27c136a3d7230a1e134b0d3eb.jpg

അവന്റെ സ്‌നേഹത്തിനുമുന്നില്‍ അവള്‍ ആര്‍ദ്രയായി. അമ്മയുടെ ജീവിതം ഇനി നിങ്ങള്‍ക്കുമാത്രമാണ്…..അമ്മ അനുഭവിക്കേണ്ടതെല്ലാം അനുഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞു… മറ്റൊരാളുമായുള്ള   ജീവിതം അമ്മക്ക് ചിന്തിക്കാന്‍ പോലും സാധിക്കില്ല…അവള്‍ അവന്റെ മാറിലേക്ക് ചാഞ്ഞുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു. അവര്‍ രണ്ടുപേരും പരസ്പരം ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു പരസ്പരം പുണര്‍ന്നു നിന്നു.

അന്ന് രാത്രി ഉറങ്ങാന്‍ കിടക്കുമ്പോള്‍ അമ്മയുടെ രണ്ടാം വിവാഹകാര്യത്തെ പറ്റി പറഞ്ഞതിന് അവന്‍ അവനെ സ്വയം പഴിച്ചു. സത്യത്തില്‍ അവന്റെ കടമയായിരുന്നു അവന്‍ അങ്ങിനെ അമ്മയോടു പറഞ്ഞത്. അവനായി അമ്മക്ക് ഒരു രണ്ടാം ജീവിതം കൊടുക്കുന്നതില്‍ തടസ്സം നില്‍ക്കാന്‍ പാടില്ല എന്ന് അവനു തോന്നിയിരുന്നു. പക്ഷെ താന്‍ പറഞ്ഞത് അമ്മയെ ഇത്രയും വേദനിപ്പിക്കും എന്ന് ഒരിക്കലും അവന്‍ വിചാരിച്ചിരുന്നില്ല. സത്യത്തില്‍ അമ്മയെ വിട്ടുനില്ക്കുന്നത് അവന് ഹൃദയഭേദകമായ കാര്യം തന്നെയായിരുന്നു. അമ്മയെ അവന്‍ അത്രമാത്രം സ്‌നേഹിച്ചിരുന്നു. മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയായി , തന്റെ അച്ഛന്റെ സ്ഥാനത്ത് മറ്റൊരാള്‍ വരുന്നത് അവന് ചിന്തിക്കാന്‍ പോലുമാകുമായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും വിധവയായ അമ്മയോടു പറയേണ്ട ഒരു കടമ എന്ന നിലയിലായിരുന്നു അവന്‍ അത് അവതരിപ്പിച്ചത്.. അതുമാത്രമല്ല മറ്റൊരു വികലമായ ചിന്തക്ക് അവന്‍ നാള്‍ക്കുനാള്‍ അടിമപ്പെട്ടു വരികയായിരുന്നു. അമ്മയോടുള്ള മാതൃസ്‌നേഹത്തിനുപ്പുറം അജിത എന്ന കൊഴുത്ത ചരക്കിനോടുള്ള കാമമായിരുന്നു അവന്റെ മനസ്സില്‍ നിറഞ്ഞുനിന്നത്. ബാംഗ്ലൂര്‍ വന്നതിനുശേഷം ദിനംപ്രതി സൗന്ദര്യം കൂടി കൂടി അമ്മ ഒരു മാദകറാണിയായി മാറികൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന സത്യം അവന്റെ മനസ്സിനെ ചഞ്ചലപ്പെടുത്തി കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.