അജ്ഞാത സുന്ദരി 1 [Freddy Nicholas] 142

“രണ്ട്പേരേയുള്ളു…
ഇല്ല.. മുന്നിൽ രണ്ടു മൂന്നു ലേഡീസും കൂടിയുണ്ട് ”

അവളുടെ കൂടെ ഈയൊരു തടിമാടൻ കൂടിയുണ്ട് എന്നതിൽ കവിഞ്ഞു വലിയ ഗുണമൊന്നില്ലന്ന് എനിക്കും മനസ്സിലായി. കാരണം അവൾ അവളുടേതായ ലോകത്തും അയാൾ അയാളുടെ ഉറക്കിന്റെ ലോകത്തും ആണെന്ന് സാരം

വിശപ്പിന്റെ വിളിവന്നപ്പോൾ ഞാൻ നേരത്തെ കരുതിവച്ച ബർഗർ ബാഗിൽ നിന്നുമെടുത്തു.

ഒരു ഫോര്മാലിറ്റിക്ക് വേണ്ടി മുന്നിലിരിക്കുന്ന സുന്ദരിയോട് ഞാൻ ചോദിച്ചു…
ഹലോ… സുന്ദരി… വല്ലതും കഴിച്ചതാണോ… ഒരു ബർഗർ ഉണ്ട് കഴിക്കുന്നോ… ജസ്റ്റ്‌ ഫോർ എ കമ്പനി.

മ്മ്ച്ച്…. വേണ്ട. കഴിച്ചോളൂ… ഞാൻ നേരത്തെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചതാണ്. ഇനി കഴിച്ചാൽ ശർദ്ധിക്കും വേണ്ട.

ഞാൻ ആ രണ്ട് ബർഗറും ഒറ്റക്ക് തന്നെ വെട്ടിവിഴുങ്ങി.

സൈഡ് സീറ്റിന്റെ ചില്ലിനോട് കൂടുതൽ വശത്തോട്ട് ചാഞ്ഞിരിക്കുന്ന അവളുടെ കൈയുടെ തോളിൽ നിന്നും കൈമുട്ട് വരെയുള്ള ഭാഗം സീറ്റിന്റെ വശത്തെ വിടവിൽ തിങ്ങിയിരിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു..

കൂടെയുള്ള കൊശവൻ സീറ്റിനെ പുറകോട്ട് ചായ്ച്ചു വച്ച് കൊണ്ട് കൂർക്കം വലിച്ചുള്ള ഉറക്കോട് കൂടിയുള്ള ജൈത്രയാത്ര തുടർന്നു.

ഞാൻ മുന്നിലുള്ള സീറ്റിൽ പിടിച്ചു എന്റെ ഇരുത്തമൊന്ന് ശരിയാക്കി. മനപ്പൂർവ്വമല്ലങ്കിലും എന്റെ വിരലുകൾ ആ മുന്നിലിരിക്കുന്ന കുറുമ്പിയുടെ മാംസളമായ കൈത്തണ്ടയിൽ സ്പർശിച്ചു…

“ഓഹ്… സോറി.” ഞാൻ സ്വരം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.

അതിനൊന്നും അവൾ ഒന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല ആ കൈ അവിടെ നിന്നും മാറ്റിയതുമില്ല… പക്ഷെ സൈഡിൽ ഉള്ള ചില്ലിൽ കൂടി ബസ്സിനകത്തുള്ള ചെറിയ വെളിച്ചത്തിൽ ആ കണ്ണുകൾ എന്റെ നിഴലിനെ സസൂക്ഷ്മം വീക്ഷിക്കുന്നത് എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു. അൽപ്പം നേരത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ ബസ്സ്‌ വേഗത കൂട്ടി.

എന്റെ മുന്നിലെ സീറ്റ്, പുഷ്ബാക്ക്ന്റെ ബട്ടൺ അമർത്തി അൽപ്പം മാത്രം പുറകോട്ട് ചാരി… ഇപ്പോൾ മുന്നിലിരിക്കുന്ന ആ കുറുമ്പി കൂടുതൽ എന്റെ അടുത്തേക്ക് എത്തിയത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. കുറച്ചു നേരം ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെ ആ കണ്ണാടിയിലെ നിഴൽ നോക്കിയിരുന്നുവെങ്കിലും… പിന്നെ ഞാനോ അവളോ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

കുറെ നേരം പിന്നിട്ട ശേഷം ഞാൻ വീണ്ടും ആ പഴയ അടവ് തന്നെ ഒന്നും കൂടി പയറ്റി… ആ സീറ്റിന്റെ ഗ്യാപ്പിൽ കൂടി ആ മാംസളമായ അവളുടെ തോളിലും, കൈത്തണ്ടയിലുമായി ഞാൻ മൃദുവായി ഒന്ന് തൊട്ടു തലോടി.
ഇപ്പോഴും, ആ സ്പർശത്തിന് എതിർവാക്ക് ഒന്നുമുണ്ടായില്ല എന്നത് ആശ്വാസം പകർന്നു.