അംബിക ഇരിക്ക്.. എന്നിട്ട് സമാധാനത്തോടെ കേൾക്ക്..
ഒട്ടും ഒളിക്കുകയോ മറയ്ക്കുകയോ ചെയ്യാതെ നടന്നതെല്ലാം ഞാൻ അവരോട് പറഞ്ഞു..
അമ്പരപ്പോടെ കെട്ടിരുന്ന അംബികയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു..
കരയേണ്ടത് ഞാനാണ് അംബികേ… പക്ഷേ ഞാൻ ഒരു പുരുഷൻ ആയിപ്പോയില്ലേ.. എനിക്ക് കരയാനും പരിമിതികൾ ഉണ്ടല്ലോ…
ഞാൻ ഇനി എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്.. അംബികയുടെ മകൻ എന്റെ മകളേ കല്യാണം കഴിച്ചിട്ട് ഭാര്യയെ കൂടി കസ്റ്റഡിയിൽ വെച്ചിരിക്കുകയാണ്..
ഞാൻ ഇത്തിരി വയസായ ആളാണെങ്കിലും ഒരു പുരുഷനല്ലേ..
എന്റെ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് ഞാൻ എവിടെ പോകും.. ആരെ സമീപിക്കും.. ഉയർന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥനായ ഞാൻ എങ്ങിനെയാണ് വേശ്യകളെ തേടി പോകുന്നത്..അംബിക പറയ്.. ഞാൻ എന്തു ചെയ്യണം…
എന്നെ മിഴിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന അബികയുടെ തോളിൽ കൈ വെച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു..
എന്റെ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം തരാൻ അംബികക്ക് ആവില്ലന്ന് എനിക്കറിയാം.. പക്ഷേ പരാഹാരം ഉണ്ടാക്കാൻ അംബികക്ക് ആവും…
ഞാൻ അവളുടെ തൊലിലെ പിടുത്തം അൽപ്പം കൂടി മുറുക്കിക്കൊണ്ട് അവളോട്ചേർന്നു നിന്നു…
അവളുടെ ശരീരത്ത് നേരിയ വിറയൽ ബാധിക്കുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു…
സാർ.. അവൻ ചെയ്തത് വലിയ തെറ്റാണ്.. പൊറുക്കാൻ പറ്റാത്ത അപരാധം.. എന്റെ മകൻ ആണല്ലോ എന്നോർത്തു ഞാൻ ലജ്ജിക്കുന്നു…
പക്ഷേ അതുപോലെ തന്നെ നമ്മളും തെറ്റു ചെയ്യാൻ പാടുണ്ടോ.. ഞാൻ സാറിന്റെ കാലുപിടിച്ചു മാപ്പ് ചോദിക്കാം.. അവനെ കൊണ്ട് ഈ വിവാഹബന്ധം വേർപെടുത്തിക്കാം..
ഇനി അവൻ സാറിന്റെ വീടിന്റെ പടി കയറില്ല…
അതുകൊണ്ട് കാര്യമില്ല അംബികേ.. അവൻ പോകുമ്പോൾ ഉമയെയും കൊണ്ടുപോകും.. ഇല്ലങ്കിൽ ഉമ അവന്റെ കൂടെ പോകും.. എങ്ങിനെ ആയാലും എനിക്ക് നാട്ടിൽ തലഉയർത്തി ജീവിക്കാൻ പറ്റില്ല…
ഇങ്ങനെ പറയുമ്പോളും ഞാൻ ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധച്ചു..
എന്റെ കൈകൾ തോളിൽ നിന്നും മാറ്റാനോ ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന എന്നിൽ നിന്നും അകന്നു മാറാനോ അവൾ ശ്രമിക്കുന്നില്ല…
തോളിൽ ഇരുന്ന കൈകൾ താഴെക്കിറക്കി ഇറുക്കെ പുണർന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു
എനിക്ക് വേറെ വഴിയില്ല അംബികേ.. നീയും വർഷങ്ങളായി ഒറ്റക്കല്ലേ.. നമ്മുടെയൊക്കെ പ്രായം കടന്നു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുകയില്ലേ.. ഇനി എത്ര നാൾ ഉണ്ടാകും ഈ വികാരമൊക്കെ…
വൈദ്യരുടെ number തരാമോ.pls
ഇത് വായിച്ചു പലരും വൈദ്യന്റെ അടുത്തു പോയാലോ എന്ന് ചിന്തിച്ചു കാണും ഉറപ്പാ